Luca Aerni (ur. 27 marca 1993 w Le Locle) – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz świata i czterokrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Luca Aerni pojawił się 29 listopada 2008 roku podczas zawodów Citizen Race we francuskim Val Thorens. Zajął wtedy 46. miejsce w gigancie. W 2011 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, zajmując 36. miejsce w slalomie. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Roccaraso jego najlepszym indywidualnym wynikiem było dwunaste miejsce w slalomie, za to wspólnie z kolegami z reprezentacji zdobył brązowy medal w rywalizacji drużynowej. Kolejny medal zdobył na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu w 2013 roku, gdzie Szwajcarzy z Aernim w składzie zajęli drużynowo drugie miejsce. Indywidualnie Szwajcar był czwarty w slalomie, w którym walkę o medal przegrał z Santerim Paloniemim z Finlandii o 0,03 sekundy. Brał także udział w mistrzostwach świata juniorów w Jasnej w 2014 roku, zdobywając srebrne medale drużynowo i w slalomie.
W Pucharze Świata zadebiutował 18 grudnia 2012 roku w Madonna di Campiglio, gdzie nie zakwalifikował się do drugiego przejazdu w slalomie. Pierwsze pucharowe punkty zdobył już 1 stycznia 2013 roku w Monachium, zajmując dziewiątą pozycję w slalomie równoległym. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 22 grudnia 2017 roku w Madonna di Campiglio, kończąc rywalizację w slalomie na drugiej pozycji. Rozdzielił tam Austriaka Marcela Hirschera i Henrika Kristoffersena z Norwegii.
W 2014 roku wystartował w slalomie na igrzyskach olimpijskich w Soczi, jednak nie ukończył rywalizacji. Z takim samym efektem wziął udział w rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek. Podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz osiągnął swój największy sukces, zdobywając złoty medal w superkombinacji. Pozostałe miejsca na podium zajęli Marcel Hirscher i kolejny Szwajcar, Mauro Caviezel.
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwycięzca
|
36.
|
31 stycznia
|
2011
|
Crans-Montana
|
Slalom
|
1:28,54
|
+10,45
|
Reto Schmidiger
|
23.
|
2 marca
|
2012
|
Roccaraso
|
Zjazd
|
1:11,99
|
+2,24
|
Ryan Cochran-Siegle
|
DNF
|
3 marca
|
2012
|
Roccaraso
|
Supergigant
|
1:02,73
|
-
|
Ralph Weber
|
3.
|
5 marca
|
2012
|
Roccaraso
|
Drużynowo
|
?
|
?
|
Słowenia
|
DNF1
|
7 marca
|
2012
|
Roccaraso
|
Gigant
|
2:39,50
|
-
|
Henrik Kristoffersen
|
12.
|
9 marca
|
2012
|
Roccaraso
|
Slalom
|
1:38.44
|
+2,98
|
Santeri Paloniemi
|
10.
|
22 lutego
|
2013
|
Québec
|
Zjazd
|
1:30,95
|
+1,71
|
Nils Mani
|
2.
|
23 lutego
|
2013
|
Québec
|
Drużynowo
|
?
|
?
|
Szwecja
|
DNF
|
24 lutego
|
2013
|
Québec
|
Supergigant
|
58,49
|
-
|
Thomas Mayrpeter
|
DNF1
|
25 lutego
|
2013
|
Québec
|
Gigant
|
2:20,75
|
-
|
Aleksander Aamodt Kilde
|
4.
|
26 lutego
|
2013
|
Québec
|
Slalom
|
1:59,40
|
+1,20
|
Manuel Feller
|
2.
|
2 marca
|
2014
|
Jasná
|
Drużynowo
|
?
|
?
|
Szwecja
|
5.
|
4 marca
|
2014
|
Jasná
|
Gigant
|
2:03,14
|
+3,09
|
Henrik Kristoffersen
|
2.
|
5 marca
|
2014
|
Jasná
|
Slalom
|
1:37,21
|
+0,09
|
Henrik Kristoffersen
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w zawodach
- Madonna di Campiglio – 22 grudnia 2017 (slalom) – 2. miejsce
Bibliografia