Kreśląc wizję przyszłego społeczeństwa, w którym media zastąpią wymiar sprawiedliwości, wskazywał, że środki masowego przekazu mogą dowolnie naznaczać różnych ludzi trwałymi etykietami nie czekając na wyrok[6].
Był aktywnym członkiem NSZZ „Solidarność” na Uniwersytecie Warszawskim, doradcą „Solidarności” Regionu Mazowsze. Między innymi wspólnie z prof. dr hab. Andrzejem Stelmachowskim z Uniwersytetu Warszawskiego z ramienia „Solidarności” kierował pracami, celem których było rozwiązanie konfliktu, jaki miał miejsce w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w Warszawie w 1981 roku. Dr hab. Lech Falandysz był jednym z inicjatorów zajść, jakie miały miejsce w maju 1982 roku na terenie UW. Sam brał aktywny udział – wznosząc wrogie okrzyki, odrzucając w stronę funkcjonariuszy ładunki, użyte w celu rozproszenia tłumu. Wśród studentów Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego panowała opinia, że Lech Falandysz reprezentuje negatywną postawę do istniejącej rzeczywistości[11].
W latach 1990–1991 był dyrektorem Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości przy Ministrze Sprawiedliwości, a następnie pracownikiem Kancelarii Prezydenta RP, najpierw w charakterze sekretarza stanu, później zastępcy szefa Kancelarii Prezydenta (podczas kadencji Lecha Wałęsy). Zasłynął, gdy udowadniał, że prezydent miał prawo odwołać z KRRiT dwóch „swoich” członków: Marka Markiewicza i Macieja Iłowieckiego. Takie działanie nazwano „falandyzacją prawa”. 15 lutego 1995 złożył dymisję z zajmowanego w Kancelarii Prezydenta stanowiska. Swą decyzję uzasadnił tym, że niemożliwa jest jego dalsza współpraca z szefem gabinetu prezydenta, Mieczysławem Wachowskim.
Od 1999 był współwłaścicielem kancelarii prawniczej „R. Smoktunowicz & L. Falandysz”.
Był żonaty z Barbarą Boboli-Falandysz (1959–2015), prawniczką i mediatorką, która zmarła 13 grudnia 2015 na chorobę nowotworową[18]. Mieli czwórkę dzieci[19].
Upamiętnienie
W Radzyminie znajduje się ulica imienia Lecha Falandysza. Falandysz określany był jako „wielki przyjaciel Radzymina”. Miał tam wraz z żoną dom letniskowy[20].
↑LechL.FalandyszLechL., Wiktymologia, Wydawnictwo: Wiedza Powszechna, data 1. wyd. pol.: 1979-01-01, [[Specjalna:Książki/8321400051|ISBN 83-214-0005-1]]. Brak numerów stron w książce
↑LechL.FalandyszLechL., Sądny dzień w Nowogrodzie, „Iustitia”, artykuł opublikowany w tygodniku „Wprost” i przedrukowany za zgodą autora w numerze pisma z II półrocza 2000 r., Stowarzyszenie Sędziów Polskich, 3 kwietnia 2016.
↑Anna GrażynaA.G.KisterAnna GrażynaA.G., Lech Falandysz, [w:] Encyklopedia Solidarności [online], 16 września 2016 [dostęp 2020-07-24] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-15].