Kopalnia rozpoczęła swoją działalność w 1844[1] pod nazwą "Georg"[2]. Zlokalizowana była pomiędzy Dąbrówką Małą a jej przysiółkiem − Burowcem[2]. Po przejęciu części Górnego Śląska po I wojnie światowej przez Polskę kopalnia w 1922 zmieniła nazwę na kopalnia „Jerzy”[2]. Przy dzisiejszej ulicy Kuśnierskiej pod koniec XIX wieku[3] zbudowano także kolonię domków robotniczych Jerzy dla pracowników kopalni[2]. W 1867 w kopalni ustawiono kocioł parowy, który wprowadzał w ruch kołowrót i maszynę odwadniającą. Kopalnia w 1905 przebudowała zawalony szyb „Ida”. W dwudziestoleciu międzywojennym należała do Hohenlohewerke Sp. Akc. (pol. Zakłady Hohenlohego). W 1928 kopalnię zamknięto[4], w związku z czym odbyły się liczne protesty społeczne. W okresie międzywojennym już wcześniej górnicy strajkowali przeciwko niewypłacaniu pensji i złym warunkom pracy. Strajki takie odbyły się w 1923 i 1924 pod przewodnictwem Teofila Turczyka − członka Komunistycznej Partii Polski i członka rady zakładowej kopalni "Jerzy"[5].
W czasie II wojny światowej w Dąbrówce Małej znajdował się niemiecki Polenlager Nr 4 Eichenau[6]. W dniach 3/4 kwietnia 1940, w odwet za zamordowanie miejscowego komendanta policji, hitlerowcy zastrzelili 40 zakładników przy hałdzie dawnej kopalni „Jerzy”[7].
Do 2001 droga, prowadząca na tereny byłej kopalni nosiła nazwę ulica Jerzego. Uchwałą Rady Miasta Katowice z 28 maja 2001 przemianowano ją na ulicę księdza Jerzego Popiełuszki[8]. W ten sposób zlikwidowano historyczną nazwę, nawiązującą bezpośrednio do nazwy kopalni[9].
Od lat 90. XX wieku do 2010 na tym terenie funkcjonowało Przedsiębiorstwo Budowy Szybów i kilka innych firm. Obecnie tereny kopalni to działka przy al. Walentego Roździeńskiego 214[10], ciągnąca się wzdłuż linii kolejowej Katowice Dąbrówka Mała − Katowice Szopienice Północne. W 2011 historyczne zabudowania dawnej kopalni, pochodzące z końca XIX wieku[11], zostały całkowicie wyburzone[12].