Świątynia została wybudowana z kamienia polnego w XV stuleciu[1]. Była to wtedy budowla o jednej nawie, z gotyckim portalem przy elewacji zachodniej[1]. Świątynia była wielokrotnie przebudowywana[1]. Dokumenty kościelne z XVII wieku[1] (z 1627 roku[potrzebny przypis]) zawierają informację o istnieniu wieży[1]. Na początku XIX wieku[1] (w 1805 roku[potrzebny przypis]) świątynię rozbudowano w kierunku południowym poprzez przedłużenie elewacji wschodniej i zachodniej o 8 metrów[1]. Obecne wymiary kościoła to 18,9 metrów (długość elewacji północnej) x 17,85 m (długość elewacji wschodniej). Budowla nie została wzniesiona na planie idealnego prostokąta, elewacja południowa podczas przebudowy uzyskała nieco ukośny kształt[1]. Nowa, ceglana wieża o wysokości 30 metrów została wzniesiona w 1882 roku[1] na planie kwadratu, która wyżej przechodzi w ośmiobok i jest zakończona spiczastym hełmem ozdobionym wimpergami[1]. Budowla pokryta jest wysokim dachemdwuspadowym[1][2].
Wyposażenie
Wnętrze świątyni to jedna nawa, nakrywa je belkowany strop[1]. Podparty jest przez dwa rzędy drewnianych, kolistych filarów[1]. Wzdłuż elewacji zachodniej znajduje się empora organowa z instrumentem (boczne empory zostały po 1945 roku usunięte)[1]. Z dawnego wyposażenia zachowała się drewniana ambona w stylu manierystyczno-barokowym zdobiona motywami liści akantu[1]. Jest usytuowana na wtórnej podporze, w lewym narożniku nawy. Po przeciwnej stronie jest umieszczona miedziana chrzcielnica w stylu neogotyckim z 1886 roku[1].
Ołtarze zostały wykonane po 1945 roku. W głównym ołtarzu mieści się obraz patrona świątyni - św. Andrzeja Boboli oprawiony w złoconą ramę z bogatymi akantowymi zdobieniami[1]. Poniżej znajduje się zdobione tabernakulum z figurami św. Ottona i św. Wojciecha[1]. Lewy boczny ołtarz poświęcony jest czci Matki Bożej Częstochowskiej (mieści również obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy). Z kolei prawy ołtarz boczny poświęcony jest Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego[3][1][1].
.jpg)
