Kazimierz Górny (ur. 24 grudnia 1937 w Lubniu ) – polski duchowny rzymskokatolicki , biskup pomocniczy krakowski w latach 1985–1992, biskup diecezjalny rzeszowski w latach 1992–2013, od 2013 biskup senior diecezji rzeszowskiej .
Życiorys
Urodził się 24 grudnia 1937 w Lubniu [1] . Brat księdza Stanisława Górnego [2] . Od 1951 kształcił się w Niższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Egzamin dojrzałości złożył w krakowskim II Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Jana III Sobieskiego . W latach 1955–1960 studiował w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie i jednocześnie odbywał studia filozoficzno-teologiczne na tamtejszym Papieskim Wydziale Teologicznym . Święceń prezbiteratu udzielił mu 29 czerwca 1960 biskup pomocniczy krakowski Karol Wojtyła . Na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie otrzymał licencjat z teologii biblijnej [1] .
Pracował jako wikariusz w parafiach: Najświętszego Serca Pana Jezusa w Byczynie (1960–1961), św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Ujsołach (1961–1963), Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej (1963–1965) i św. Anny w Krakowie (1965–1970)[1] . W latach 1977–1984 był proboszczem parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Oświęcimiu i dziekanem dekanatu oświęcimskiego[1] . Przyczynił się do powstania kościoła i parafii św. Maksymiliana w Oświęcimiu , którą administrował jako proboszcz od 1983. Wniósł także wkład w utworzenie klasztoru sióstr karmelitanek bosych, mieszczącego się obok hitlerowskiego obozu zagłady w Oświęcimiu . Od 1970 do 1977 był zatrudniony w kurii metropolitalnej w Krakowie. Zorganizował Wydział Duszpasterstwa Rodzin, którym kierował do 1977[3] . W latach 1972–1977 jako sekretarz II Archidiecezjalnego Synodu Duszpasterskiego był odpowiedzialny za sprawy organizacyjne Synodalnych Zespołów Studyjnych[1] [3] . Został ustanowiony delegatem ds. duszpasterstwa chorych duchownych. Wszedł w skład rady wydziału duszpasterstwa (1971), rady kapłańskiej (1973) i komitetu roku świętego (1974). W 1983 otrzymał godność kapelana honorowego Jego Świątobliwości [1] .
26 października 1984 został prekonizowany biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej ze stolicą tytularną Pertusa. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1985 w bazylice św. Piotra w Rzymie[1] . Udzielił mu ich papież Jan Paweł II , któremu asystowali arcybiskup Eduardo Martínez Somalo , substytut ds. Ogólnych w Sekretariacie Stanu, i arcybiskup Duraisamy Simon Lourdusamy , sekretarz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów[4] . Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Omnia Tibi ” (Wszystko Tobie ). W archidiecezji pełnił funkcję wikariusza generalnego [3] . Brał udział w pracach rady kapłańskiej , kolegium konsultorów i rady duszpasterskiej [1] . Został ustanowiony kanonikiem krakowskiej kapituły archikatedralnej [3] .
25 marca 1992 został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego nowo utworzonej diecezji rzeszowskiej . Tego samego dnia objął ją kanonicznie w obecności biskupa Edwarda Białogłowskiego , zaś ingres do katedry rzeszowskiej odbył 11 kwietnia 1992. Jako biskup rzeszowski zorganizował struktury instytucji diecezjalnych. Jeszcze w 1992 utworzył kurię diecezjalną, Instytut Teologiczno-Pastoralny im. bł. Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie oraz powołał Kolegium Konsultorów, zaś w 1993 utworzył Wyższe Seminarium Duchowne w Rzeszowie . W 1996 ustanowił Radę Duszpasterską, w 1997 Sąd Biskupi i Muzeum Diecezjalne w Rzeszowie , a w 2002 rzeszowską kapitułę katedralną. Ponadto w 1992 utworzył diecezjalną Caritas , a w 1995 Akcję Katolicką . Zainicjował Synod Diecezji Rzeszowskiej, który rozpoczął się w 2001 roku. Utworzył media diecezjalne – Radio Via oraz periodyki: „Źródło Diecezji Rzeszowskiej”, „Niedziela Południowa”, „Droga Rzeszowska”, „Zwiastowanie”[3] . Był przewodniczącym Rady Kapłańskiej i Rady ds. Ekonomicznych[1] . 14 czerwca 2013 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa diecezjalnego diecezji rzeszowskiej[5] [6] . Ponadto do czasu kanonicznego objęcia urzędu przez następcę Jana Wątrobę zlecił mu pełnienie funkcji administratora apostolskiego diecezji[7] .
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 1985 został członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Rodzin, która później została przemianowana na Radę ds. Rodziny. W latach 2011–2013 pełnił funkcję przewodniczącego tej rady[8] [9] . W latach 1986–1995 był opiekunem Krajowego Duszpasterstwa Młodzieży Harcerskiej , a w latach 1987–1990 Ruchu Światło-Życie [3] . W 2005 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego przemyskiego Mariana Rojka [4] .
Odznaczenia i wyróżnienia
W 2018 otrzymał złotą odznakę „Za zasługi w pracy penitencjarnej” [10] .
Nadano mu tytuły honorowego obywatela : Oświęcimia (1995), gminy Lubień (2000)[3] , Kolbuszowej (2010)[11] , Rzeszowa (2010)[12] , gminy Nowy Żmigród (2010)[13] i Ropczyc (2012)[14] . Przyznano mu również odznakę honorową „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego” (2010)[15] .
W 2020 został doktorem honoris causa Uniwersytetu Rzeszowskiego [16] . Natomiast w 2016 otrzymał medal Bene Merenti z nadania Polskiego Towarzystwa Teologicznego [17] .
Przypisy
↑ a b c d e f g h i K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej . Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas” , 1998, s. 48. ISBN 83-7052-900-3 .
↑ J.M. Pędziwiatr. Apostoł życzliwości . „Gość Niedzielny ”. Nr 30/792 („Gość Bielsko-Żywiecki”). s. VI. ISSN 0137-7604 . [dostęp 2019-08-16].
↑ a b c d e f g A. Motyka: Nota biograficzna Kazimierza Górnego na stronie diecezji rzeszowskiej . diecezja.rzeszow.pl (arch.). [dostęp 2017-02-08].
↑ a b Kazimierz Górny . catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-04-14]. (ang. ) .
↑ Rinuncia del Vescovo di Rzeszów (Polonia) e nomina del successore . press.vatican.va, 2013-06-14. [dostęp 2014-02-08]. (wł. ) .
↑ Rzeszów: Bp Kazimierz Górny przechodzi na emeryturę. Bp Jan Wątroba – biskupem rzeszowskim . episkopat.pl (arch.), 2013-06-14. [dostęp 2016-12-25].
↑ Komunikat Kurii Diecezjalnej w Rzeszowie . diecezja.rzeszow.pl (arch.), 2013-06-14. [dostęp 2017-02-08].
↑ Bp Jan Wątroba ordynariuszem rzeszowskim . episkopat.pl (arch.), 2013-06-14. [dostęp 2016-12-25].
↑ 362. zebranie plenarne Konferencji Episkopatu Polski . ekai.pl (arch.), 2013-06-22. [dostęp 2017-02-08].
↑ T. Nowak: Biskupi otrzymali złote odznaki Służby Więziennej . diecezja.rzeszow.pl (arch.). [dostęp 2021-06-20].
↑ Ks. Bp Kazimierz Górny . kolbuszowa.pl (arch.). [dostęp 2016-05-12].
↑ Uchwała Nr LXXIV/1255/2010 . bip.erzeszow.pl (arch.), 2010-05-06. [dostęp 2016-12-25].
↑ E. Paluch: Honorowi i Zasłużeni !!! . nowyzmigrod.eu, 2010-08-31. [dostęp 2014-09-07].
↑ JE ks. bp. Kazimierz Górny . ropczyce.eu (arch.), 2013-03-06. [dostęp 2024-07-12].
↑ Nota biograficzna Kazimierza Górnego na stronie Sejmiku Województwa Podkarpackiego . sejmik.podkarpackie.pl. [dostęp 2017-12-26].
↑ Doktorat Honoris Causa UR dla JE Ks. Biskupa Kazimierza Górnego . ur.edu.pl, 2020-10-14. [dostęp 2020-12-30].
↑ „Bene Merenti” od PTT dla Ks. Bpa Kazimierza Górnego . diecezja.rzeszow.pl (arch.). [dostęp 2021-06-20].
Linki zewnętrzne
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy