KH.50
|
Dane podstawowe
|
Państwo
|
Czechosłowacja
|
Producent
|
Škoda Breitfeld-Daněk
|
Typ pojazdu
|
czołg lekki
|
Trakcja
|
kołowo-gąsienicowa
|
Załoga
|
2
|
Historia
|
Prototypy
|
1924
|
Wycofanie
|
1935 (Czechosłowacja)
|
Egzemplarze
|
Nieznana liczba
|
Dane techniczne
|
Silnik
|
1 silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy Hanomag WD-50PS o mocy 50 KM
|
Transmisja
|
mechaniczna
|
Pancerz
|
o grubości od 6 do 14 mm
|
Długość
|
4,50 m
|
Szerokość
|
2,39 m
|
Wysokość
|
2,53 m (na kołach) 2,38 m (na gąsienicach)
|
Masa
|
6 800 kg (własna) 8 500 kg (bojowa)
|
Osiągi
|
Prędkość
|
45 km/h (na kołach) 18 km/h (na gąsienicach)
|
Zasięg pojazdu
|
300 km (na kołach, na szosie) 120 km (na gąsienicach, na szosie)
|
Pokonywanie przeszkód
|
Brody (głęb.)
|
0,60 m
|
Rowy (szer.)
|
2,00 m
|
Ściany (wys.)
|
0,50 m
|
Dane operacyjne
|
Uzbrojenie
|
1 działo przeciwpancerne Škoda A7 kal. 37 mm lub 2 karabiny maszynowe Schwarzlose-Janeček vz.07/12/27 kal. 7,92 mm
|
Użytkownicy
|
Czechosłowacja, III Rzesza, Włochy, ZSRR Planowani: Polska
|
KH.50 – czechosłowacki kołowo-gąsienicowy czołg lekki z okresu międzywojennego.
Historia
W 1923 roku Czechosłowacja zakupiła plany kołowo-gąsienicowego czołgu lekkiego od niemieckiego inż. J. Vollmera, konstruktora niemieckich czołgów z okresu I wojny światowej. Do budowy prototypu tego czołgu przystąpiły zakłady Škoda przy współpracy z zakładami Breitfeld-Daněk.
W 1929 roku czołg oglądali polscy konstruktorzy z nadzieją, że nowy czołg będzie: szybki, zwrotny, zdolny do jazdy w terenie i po drogach, jednak nie wzbudził zainteresowania u nich i pojazd ostatecznie nigdy nie trafił do służby w Polsce[1]
Liczba zbudowanych pojazdów nie jest znana, wiadomo jednak, że Armia Czechosłowacka posiadała 2 prototypy, które oznaczono jako KH.50 (KH to skrót od czeskiego słowa Kolohousenka – kołowo-gąsienicowy) i w 1925 roku przekazano je do testów. Próby trwały do 1930 roku, a następnie przekazano je do normalnej eksploatacji w jednostkach pancernych. Ostatecznie z uwagi na ich przestarzałą formę i słabe osiągi wojsko czechosłowackie wycofało je z uzbrojenia w 1935 roku. Według niektórych źródeł pojazdy te sprzedano do Włoch i ZSRR, a po zajęciu Czechosłowacji przez Niemcy trafiły do armii niemieckiej, z czego jeden pojazd pozostał w kraju w formie pomnika[2].
Przypisy
Bibliografia
- Peter Chamberlain, Chris Ellis: Tanks of the world 1915-1945. Londyn: Cassell & Co., 1972, s. 15–18. ISBN 0-304-36141-0.
- ↑ a b c czołgi eksportowe