Pochodził z rodziny polskich patriotów. Jego ojciec – Józef – był rolnikiem i restauratorem, prowadził karczmę w Grabinie[1]. Jan był dwukrotnie żonaty: z Julią Staffa z Gostomi, zmarłą po nieuleczalnej chorobie miał dwoje dzieci; potem poślubił Paulinę Gregarek z Olbrachcic[potrzebny przypis].
Wraz ze starszym bratem Bernardem zaangażował się w działalność plebiscytową. Miejscowi Polacy bezskutecznie domagali się przyłączenia Grabiny do obszaru plebiscytowego. Podobnie jak pozostali członkowie rodziny, Jan wstąpił do Związku Polaków w Niemczech. Został pierwszym prezesem ZPwN na powiat prudnicki[1].
W 1931 założył polską szkołę w części swojego domu w Grabinie. Oddał też na potrzeby szkolnego boiska część swojej parceli. Niemiecki lekarz powiatowy stwierdził w sprawozdaniu: „Moglibyśmy być zadowoleni, gdyby nasze szkoły były tak urządzone i utrzymane pod względem higienicznym, jak polska szkoła w Grabinie”[1].
Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 został aresztowany przez prudnickieGestapo. Osadzono go w obozie koncentracyjnym KL Buchenwald. Tamże wycieńczony pracą zmarł po otrzymaniu zastrzyku w serce 20 czerwca 1940. Jego rodzina została wywłaszczona i wysiedlona z Grabiny[1].
Piotr Świerc, Jan Augustyn, w: Śląski słownik biograficzny, tom II (pod redakcją Jana Kantyki i Władysława Zielińskiego), Śląski Instytut Naukowy, Katowice 1979, s. 9–11
Ludzie spod znaku Rodła. Biografie działaczy Związku Polaków w Niemczech na Śląsku Opolskim. Tom I (pod redakcją Franciszka Hawranka), Opolskie Towarzystwo Kulturalno-Oświatowe, Opole 1973, s. 12–13