Rządy Heleny nie należały do spokojnych, gdyż władzy małoletnich książąt zagrażał pozbawiony tronu krakowskiego przez Kazimierza jego starszy brat, Mieszko III Stary. Krwawe zapasy, których kulminacyjnym momentem była bitwa nad Mozgawą pomiędzy stronnictwem Kazimierzowiców i Mieszka trwały do 1198, kiedy to regentka wypracowała porozumienie z księciem wielkopolskim, na mocy którego Mieszko miał odzyskać Kraków, w zamian za co oddawał synom Kazimierza zagarnięte wcześniej Kujawy. Samodzielną władzę nad ojcowizną Leszek Biały objął prawdopodobnie w 1199 lub 1200. O wielkim zmyśle politycznym i inteligencji Heleny świadczą słowa zapisane w kronice Wincentego Kadłubka, który na pewno znał księżną osobiście. Według kronikarza Helena była "kobietą mądrą ponad mądrość kobiecą". Księżna biła własne monety z legendą ALENA DVCTRIX.
Helena znojemska zmarła pomiędzy 1202 a 1206, najprawdopodobniej 2 kwietnia lub 19 czerwca[6], doczekawszy się najprawdopodobniej powtórnego objęcia tronu krakowskiego przez syna po śmierci Mieszka III Starego i krótkim epizodzie panowania jego potomka Władysława III Laskonogiego.
↑Tak najnowsza historiografia. Zob. K. Jasiński, op.cit., s. 266; Do lat 70. XX wieku dominował pogląd oparty na błędzie Jana Długosza, który wydedukował jej pochodzenie na podstawie rusko brzmiącego imienia, że była ona córką księcia halickiego Rościsława.
↑Istnieje jednak również bardzo mało prawdopodobna możliwość, której jednak nie można całkowicie wykluczyć, że Helena była drugą żoną Kazimierza Sprawiedliwego. Brak jednak na ten temat wzmianek w źródłach, stąd pozostaje ta hipoteza jedynie konstrukcją logiczną, co tym bardziej zmniejsza jej wiarygodność. Zob. K. Jasiński, op.cit., s. 267.
↑Według Jana Długosza Helena żyła jeszcze 24 grudnia 1211. Jednak przekaz ten został zakwestionowany już przez O. Balzera. Zob. O. Balzer, Genealogia Piastów, Kraków 2005, s. 327.