Pierwsze wzmianki o osadzie targowej w miejscu dzisiejszego miasta pochodzą z 1022 r. W XII w. w mieście rezydował książę Henryk Lew z dynastii welfickiej. Prawa miejskie Hanower otrzymał od cesarza w 1241 r.
W XIV wieku miasto zostało okalane murem miejskim, w skład którego weszły 34 baszty obronne. Wiele z tych baszt zachowało się do dziś (np. Pferdeturm, Döhrener Turm, Lister Turm, Beginenturm). W tym samym wieku zbudowano także bramy miejskie (np. Steintor) i kilka gotyckich kościołów (Marktkirche, Kreuzkirche)[3]. W XIV w. był członkiem Hanzy.
Państwo hanowerskie i unia z Wielką Brytanią
W czasach Reformacji, mieszczanie Hanoweru przychylali się do głoszonych przez ruch reformatorski haseł i w czasie zgromadzenia na miejskim rynku w czerwcu 1533 r. ogłosili swoje poparcie dla tez Marcina Lutra. Bardziej konserwatywna Rada miejska próbowała powstrzymać zmiany, lecz wola mieszczan okazała się silniejsza, co doprowadziło do ucieczki Rady do pobliskiego katolickiego miasta Hildesheim[3].
W 1636 r. swą siedzibę przeniósł do Hanoweru książę Calenbergu. Odtąd miasto było stolicą Elektoratu Hanoweru, nieistniejącego już państwa niemieckiego.
W latach 1725–1767 burmistrzem miasta był Christian Ulrich Grupen (1692–1767). Grupen był najsłynniejszym i prawdopodobnie najzdolniejszym burmistrzem w historii miasta[według kogo?]. Był człowiekiem wykształconym, budował kościoły, odnawiał budynki użyteczności publicznej. Patronował badaniom naukowym i historycznym.
Od 1814 Hanower był stolicą nowo utworzonego Królestwa Hanoweru. W 1837 wygasła unia Wielkiej Brytanii i Hanoweru. W 1866 miasto Hanower zostało wraz z całym państwem wcielone do Prus po ataku pruskich wojsk. Odtąd do 1946 roku Hanower był stolicą Prowincji Hanower.
W granicach zjednoczonych Niemiec
W 1871 roku prowincja i miasto znalazły się wraz z Królestwem Prus w granicach zjednoczonych Niemiec. W 1900 roku Hanower był 10. największym miastem Niemiec.
W czasie II wojny światowej pierwszy aliancki samolot znalazł się nad Hanowerem już 4 września 1939 roku, jednak wówczas doszło jedynie do zrzutu ulotek propagandowych. 1 sierpnia 1940 doszło do rzeczywistego bombardowania centrum miasta. Najbardziej nasilony okres bombardowań miał miejsce 9 października 1943 roku w tzw. Czarny Dzień, kiedy to w wyniku nalotów zginęło ponad 1000 osób. Ostatecznie, na koniec wojny, Hanower był silnie zniszczony wskutek bombardowań z centrum w 90% leżącym w gruzach[4].
W 1945 znalazł się w brytyjskiej strefie okupacyjnej Niemiec. 23 sierpnia 1946 został stolicą nowo utworzonego kraju Hanower, który istniał 92 dni. Z połączenia Hanoweru oraz wolnych krajów Brunszwiku, Oldenburga i Schaumburg-Lippe jeszcze w 1946 utworzono kraj związkowy Dolna Saksonia, w którym Hanower pełni funkcję stołeczną. W 2014 roku Hanower był trzynastym pod względem wielkości miastem Niemiec. W mieście zamieszkują liczne grupy obcokrajowców, najliczniejsze stanowią przybysze z Turcji, Polski i Grecji.
Stary ratusz, w stylu gotyckim, odrestaurowany, naprzeciw hali targowej;
Nowy ratusz w stylu późnego historyzmu, otwarty w 1913 roku, z kopułą o wysokości niemal 100 metrów, z której rozpościera się piękny widok na miasto. Dostęp do szczytu kopuły zapewnia krzywa winda (poruszająca się najpierw pionowo w górę, a później pod kątem 17 stopni);
Marktkirche, w stylu gotyckim, obecna budowla z około 1320 roku, z 98-metrową wieżą;
Ogrody Królewskie (Königliche Gärten Herrenhausen) o powierzchni 136 ha, z ekspozycją dot. historii ogrodów w Pałacu Herrenhausen[5].
Gospodarka
Rozwinięty jest przemysł środków transportu (samochody, lokomotywy, wagony), elektrotechniczny (zakłady Telefunken), chemiczny, włókienniczy, gumowy (Continental AG) i spożywczy (czekolada) oraz usługi finansowe (HDI, VHV, Hannover Rück, Mecklenburgische).
W mieście odbywają się międzynarodowe targi przemysłowe, np. Targi Hanowerskie (Hannover Messe). Od 1986 do 2018[6] co roku odbywały się tu największe targi IT na świecie zwane CeBIT. W 2000 Hanower był gospodarzem Światowej Wystawy Expo 2000.