George Segal
George Segal (1965)
Data i miejsce urodzenia
13 lutego 1934 Great Neck
Data i miejsce śmierci
23 marca 2021 Santa Rosa
Zawód
aktor , muzyk
Współmałżonek
Marion Sobel (1956–1981; rozwód) Linda Rogoff (1983–1996; jej śmierć) Sonia Schultz Greenbaum (1996–2021; jego śmierć)
Lata aktywności
1960–2021
George Segal (ur. 13 lutego 1934 w Great Neck , zm. 23 marca 2021 w Santa Rosa [1] [2] ) – amerykański aktor i muzyk.
W 2017 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6433 Hollywood Boulevard [3] [4] .
Stał się popularny w latach 60. i 70., występując zarówno w rolach dramatycznych, jak i komediowych. Niektóre ze swych najbardziej uznanych ról zagrał w filmach takich jak Statek szaleńców (1965), Król szczurów (1965), Kto się boi Virginii Woolf? (1966), Diamentowa gorączka (1972), Miłość w godzinach nadliczbowych (1973), Kalifornijski poker (1974), Dla naszych chłopców (1991) i Igraszki z losem (1996). Był jednym z pierwszych amerykańskich aktorów filmowych, którzy osiągnęli status czołowego mężczyzny z niezmienionym żydowskim nazwiskiem[5] [6] , pomagając w ten sposób utorować drogę artystom takim jak Dustin Hoffman i Barbra Streisand .
W 1967 był nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę Nicka w czarnej komedii Mike’a Nicholsa Kto się boi Virginii Woolf? (1966)[7] . Laureat dwóch Złotych Globów jako nowy gwiazdor roku za rolę doktora Tony’ego „Shiva” Parelli w dramacie The New Interns (1964) i dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu za rolę Stevena „Steve’a” Blackburna w komedii Miłość w godzinach nadliczbowych (1973)[8] .
W telewizji był najbardziej znany z roli Jacka Gallo – redaktora naczelnego czasopisma dla kobiet „Blush” w sitcomie NBC Ja się zastrzelę (1997–2003) oraz jako Albert „Pops” Solomon w sitcomie ABC Goldbergowie (2013–2021).
Filmografia
Filmy
Seriale TV
Nagrody
Przypisy
Linki zewnętrzne
1950–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039
Złoty Glob dla nowej gwiazdy roku w kategorii aktor