|
Pełne imię i nazwisko
|
David Craig Mackay
|
Data i miejsce urodzenia
|
14 listopada 1934 Edynburg
|
Data i miejsce śmierci
|
2 marca 2015 Nottingham
|
Wzrost
|
172 cm
|
Pozycja
|
obrońca
|
Kariera juniorska
|
Lata
|
Klub
|
|
Newtongrange Star
|
|
Kariera seniorska[a]
|
|
Kariera reprezentacyjna
|
Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
Gole
|
1957–1965
|
Szkocja
|
22
|
(4)
|
|
Kariera trenerska
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
|
David Craig Mackay (ur. 14 listopada 1934 w Edynburgu, zm. 2 marca 2015 w Nottingham) – szkocki piłkarz występujący na pozycji obrońcy, reprezentant kraju, uczestnik mistrzostw świata 1958, trener.
Kariera piłkarska
Dave Mackay urodził się Edynburgu jako syn drukarza pracującego w dzienniku The Scotsman[1]. Przygodę z piłką nożną rozpoczął już w szkole, gdyż uczęszczał do Scottish Schoolboy[2]. Potem grał w juniorach Newtongrange Star, skąd w 1953 roku rozpoczął profesjonalną karierę w Heart of Midlothian, w którym do 1959 roku grał w 135 meczach ligowych, strzelając w nich 25 goli. Zdobył z tym klubem mistrzostwo Szkocji w sezonie 1957/1958, trzykrotne wicemistrzostwo Szkocji (1954, 1957, 1959), Puchar Szkocji w sezonie 1955/1956 oraz Puchar Ligi Szkockiej w sezonie 1954/1955.
Następnie w marcu 1959 roku za 32,000 funtów brytyjskich przeszedł do Tottenham Hotspur, w którym zadebiutował dnia 21 marca 1959 roku w wygranym 3:1 meczu domowym z Manchesterem City[3][4]. Występował w tym klubie do 1968 roku grając w 268 meczach ligowych i strzelając w nich 42 gole. Zdobył z tym klubem mistrzostwo Anglii w sezonie 1960/1961, wicemistrzostwo Anglii w 1962/1963, trzykrotnie Puchar Anglii (1961, 1962, 1967) oraz Puchar Zdobywców Pucharów w sezonie 1962/1963.
Potem w 1968 roku za 5,000 funtów brytyjskich przeszedł do Derby County wraz Brianem Cloughem i Petrem Taylorem, z którym awansował do ekstraklasy w sezonie 1968/1969, a wraz z Tonym Bookiem został wybranym piłkarzem roku w Anglii w 1969 roku. W klubie tym grał do 1971 roku grając w 122 meczach ligowych i strzelając w nich 5 goli. Potem przeszedł do Swindon Town, w którym w 1972 roku zakończył karierę piłkarską. Łącznie w karierze piłkarskiej rozegrał 601 meczów i strzelił 82 gole w rozgrywkach ligowych.
Kariera reprezentacyjna
Dave Mackay w reprezentant Szkocji zadebiutował dnia 26 maja 1957 roku w przegranym 1:4 meczu kwalifikacyjnym do mistrzostw świata 1958 z reprezentacją Hiszpanii rozegranym na Estadio Santiago Bernabéu w Madrycie. Z drużyną zakwalifikował się na mistrzostwa świata 1958 w Szwecji. Ostatni mecz w reprezentant Szkocji rozegrał dnia 2 października 1965 roku w przegranym 2:3 meczu w ramach turnieju British Home Championship 1965 z reprezentacją Irlandii Północnej rozegranym na Windsor Park w Belfaście. Dave Mackay łącznie w reprezentacji Szkocji rozegrał 22 mecze i strzelił 4 gole.
Kariera trenerska
Dave Mackay jeszcze w trakcie kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. W 1971 roku został grającym trenerem Swindon Town, którym był do 1972 roku. Następnie został trenerem Nottingham Forest. Prowadził zespół z City Ground do października 1973 roku, gdyż Derby po rezygnacji Briana Clougha został trenerem Derby County. W swoim pierwszym sezonie w tym klubie zajął trzecie miejsce w rozgrywkach ligowych. W swoim drugim sezonie poprowadził drużynę do mistrzostwa kraju, a potem wywalczył z klubem Tarczę Wspólnoty. W sezonie 1975/1976, klub zakończył sezon na czwarty miejscu, oraz dotarł do półfinału Pucharu Anglii. Mackay trenerem Derby County był do listopada 1976 roku, kiedy to został zwolniony z powodu słabego początku sezonu 1976/1977.
Następnie Mackay w latach 1977–1978 był trenerem Walsall. Potem następnie dziewięć lat Mackay spędził w Kuwejcie i Zjednoczonych Emiratach Arabskich, gdzie prowadził kolejno Al-Arabi Kuwejt i Al-Shabab Dubaj. Potem wrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie w latach 1987–1989 był trenerem Doncaster Rovers. Następnie w latach 1989–1991 był trenerem Birmingham City, który pod wodzą Mackaya po raz pierwszy w swojej historii został zdegradowany do trzeciej ligi. Potem w latach 1991–1993 prowadził egipski Zamalek, z którym dwukrotnie zdobył mistrzostwo kraju (1992, 1993). Następnie trzy lata pracował w Katarze, gdzie w latach 1994–1995 był trenerem narodowej reprezentacji. David Mackay na emeryturę przeszedł w 1997 roku[5].
Statystyki
Źródło[6].
Klub |
Kraj |
Od |
Do |
M |
Z |
R |
P |
%Z
|
Swindon Town
|
|
31 maja 1971
|
1 listopada 1972
|
61 |
18 |
18 |
25 |
29.51
|
Nottingham Forest
|
|
2 listopada 1972
|
23 października 1973
|
44 |
13 |
14 |
17 |
29.55
|
Derby County
|
|
23 października 1973
|
25 listopada 1976
|
160 |
71 |
45 |
44 |
44.38
|
Walsall
|
|
9 marca 1977
|
5 sierpnia 1978
|
72 |
30 |
27 |
15 |
41.67
|
Birmingham City
|
|
26 kwietnia 1989
|
23 stycznia 1991
|
87 |
31 |
27 |
29 |
35.63
|
Osiągnięcia
Jako piłkarz
- Heart of Midlothian
- Tottenham Hotspur
- Derby County
- Indywidualne
Jako trener
- Derby County
- Zamalek
Po przejściu na emeryturę
W 2004 roku Mackay wraz z Martinem Knightem opublikował własną autobiografię zatytułowaną The Real Mackay[7], w latach 60. Mackay opublikował książkę pt. Soccer My Spur[8].
W 2002 roku Dave Mackay za swoje zasługi został wprowadzony do English Football Hall of Fame, w 2004 roku do Scottish Football Hall of Fame, a w 2006 roku do galerii sław klubu Heart of Midlothian. Mackay został również wybrany przez Royal Mail do brytyjskiej jedenastki wszech czasów, w której znaleźli się również m.in. „jedenastkę” wszech czasów, w której znaleźli się m.in. Kenny Dalglish, Gordon Banks, Bobby Moore, Bobby Charlton, George Best[9].
Zmarł 2 marca 2015 w szpitalu Queen’s Medical Center w Nottingham w wieku 80 lat[10]. Kluby Heart of Midlothian i Tottenham Hotspur wydały w związku z tym następujące oświadczenie:
- Z głębokim żalem musimy poinformować o śmierci Dave’a Mackaya, który był prawdopodobnie najbardziej kompletnym pomocnikiem, jakiego Szkocja kiedykolwiek miała – Heart of Midlothian[11]
- Dave Mackay na pewno będzie zapamiętany jako jeden z największych w historii klubu zawodników i ludzi, którym udało się inspirować ludzi wokół niego. W skrócie, legenda Spurs – Tottenham Hotspur[12]
Przypisy
Linki zewnętrzne