Urodził się 8 grudnia 1890 w Poličce. Ze względu na szereg napotykanych przez niego trudności w kontaktach z ludźmi biografowie zakładają retrospektywnie, że mógł on cierpieć na zespół Aspergera należący do zaburzeń ze spektrum autyzmu[4]. Studiował w Konserwatorium Praskim, którego nie ukończył przenosząc się do szkoły organowej[1][2], a od 1913 był skrzypkiem Filharmonii Czeskiej[1]. W Poličce mieszkał do 16 roku życia[2]. Przed I wojną światową uczył gry na skrzypcach[2]. Po wojnie wznowił studia kompozycji kształcąc się u Josefa Suka[1]. W 1919 jako drugi skrzypek Filharmonii Czeskiej wyruszył w trasę koncertową po Europie[2]. W 1922 Teatr Narodowy w Pradze wystawił jego balet Istar.
Po wybuchu II wojny światowej pomagał emigrantom z Protektoratu Czech i Moraw przybyłym do Francji[2], zaś po kampanii francuskiej zamieszkał w Stanach Zjednoczonych[1][2]. Po zakończeniu wojny zaproponowano mu posadę wykładowcy w praskim konserwatorium, której nie objął ze względu na stan zdrowia oraz sytuację polityczną w Czechosłowacji. Ta odmowa spowodowała, że nowe, komunistyczne władze Czechosłowacji blokowały wykonywanie utworów kompozytora skazując tym samym cały jego dorobek na niemal całkowite zapomnienie. Dopiero po „aksamitnej rewolucji” w latach osiemdziesiątych, utwory czeskiego twórcy zaczęto na nowo doceniać i powróciły na rodzime estrady[5]. W 1953 i 1956 uzyskał stypendium Guggenheima[6].
Po powrocie do stolicy Francji przeniósł się do Nicei, a następnie do Szwajcarii. Zmarł w Pratteln 28 sierpnia 1959[1][2] z powodu raka żołądka. W 1989 jego ciało przewieziono do Polički[2].