Alif
|
Informacje podstawowe
|
Postać izolowana
|
ﺍ
|
Postać początkowa
|
ﺍ
|
Postać środkowa
|
ﺎ
|
Postać końcowa
|
ﺎ
|
Podstawowy alfabet
|
arabski
|
|
|
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
|
Alif – pierwsza litera alfabetu arabskiego. Litera ta służy:
ا
do zapisu długiego a; występowanie: np. w słowie woda – ماء (IPA [mɑ:ˀ]).
أ , إ
أ, إ – jako nośnik hamzy (ء) – wtedy może na początku wyrazów oznaczać krótkie a, i lub u; występowanie: np. w słowie alif (ألف).
ٱ
ٱ (alif wasla) jako nośnik tzw. hamzatu l-Wasl (همزة الوصل). Jest wtedy niemy. Np. w rodzajniku określonym jeśli poprzednie słowo zakończone było samogłoską. Dlatego jest hamzatu l-Wasl, a nie hamzatu al-Wasl.
ﺁ
ﺁ (alif mamdūda) jako nośnik maddy. Używany zamiast nieestetycznej kombinacji أا do zapisu długiego a po zwarciu krtaniowym; występowanie: np. w imieniu Adam (ﺁﺩﻡ) lub w nazwie Koran (القُرْآن).
ى
ى (alif złamany) – wygląda jak ي (Yāʾ) bez kropek. Na końcu niektórych wyrazów do zapisu długiego a. Niekiedy razem z alifem-chandżarem; występowanie: np. w imieniu Mustafa (مصطفى).
|ٰ
|ٰ (alif-chandżar) – krótka pionowa kreska nad spółgłoską do oznaczenia długiego a, używana stosunkowo rzadko; występowanie: np. w słowie Allah (ﷲ).
W arabskim systemie liczbowym do VIII w. alif odpowiadał liczbie 1.
Postacie litery
Postać:
|
izolowana
|
końcowa
|
środkowa
|
początkowa
|
Wygląd:
|
ا
|
ـا
|
ـا
|
ا
|
Kodowanie
ة
ة to litera języku arabskiego.
Postać:
|
izolowana
|
końcowa
|
środkowa
|
początkowa
|
Wygląd:
|
ة
|
ـة
|
ـة
|
ة
|
Podstawowe litery |
|
---|
Inne litery |
|
---|
Dwuznaki |
|
---|
Ligatury |
|
---|
Znaki dodatkowe |
|
---|
Znaki samogłoskowe |
|
---|