2 Batalion Saperów tworzył się we Francji na podstawie rozkazu z dnia 23 grudnia 1939 roku dowódcy 2 DSP gen. Prugara-Ketlinga. 30 marca 1940 roku w m. Pont-de-Ce (obok Angers) w ramach Centrum Wyszkolenia Saperów. Szkolenie saperów było energiczne, ale niekompletne. W przeprawach szkolono się na Loarze, dobre wyniki osiągano w umocnieniach polowych, a słabsze minerstwie. Przydział amunicji do ćwiczeń był niewystarczający. W drugiej połowie maja batalion został przerzucony transportem kolejowym w rejon Colombey les Belles, gdzie w ramach 2 Dywizji Strzelców Pieszych intensywnie się doszkalał. Uzgodnione było między polskim a francuskim naczelnym dowództwem, że 2 Dywizja miała niebawem dołączyć do 1 Dywizji Grenadierów, aby ramię w ramię walczyć z Niemcami[1].
Po agresji niemieckiej na Francję w dniu 14 czerwca 1940 roku batalion przerzucony został do rejonu Belfort w Alzacji, gdzie ustawiał zapory przeciwpancerne. W dniach 16.-17 czerwca zabezpieczał marsz 2 Dywizji Strzelców Pieszych w kierunku Besançon. W dniach 18 – 19 czerwca rozbudował rejon obrony dywizji pod Maiche i St. Hyppolite. Saperzy stanowili tylną straż dywizji wycofującej się do granicy szwajcarskiej pod TREVILLERS i CHAUVILLERS. 20 czerwca 1940 roku batalion przekroczył granice Szwajcarską, gdzie został internowany. Za ofiarne wykonywanie zadań bojowych dowódca francuskiego 45 korpusu gen. Dailie odznaczył batalion Francuskim Krzyżem Wojennym.
Batalion jako pierwszy z jednostek dywizji otrzymał sztandar[3]. Był to sztandar 2 Pułku Saperów Kaniowskich stacjonującego w Puławach. Aktu wręczenia dokonał Naczelny Wódz, gen. Sikorski, w obecności Prezydenta Rzeczypospolitej[1].
Na ten sztandar żołnierze batalionu złożyli przysięgę w Angers 30 marca 1940 roku[3]. Nieco później, batalionowi nadano nazwę: 2 Kaniowski Batalion Saperów.
Po internowaniu 2 Dywizji Strzelców Pieszych w Szwajcarii, sztandar 2 Kaniowskiego Batalionu Saperów był najcenniejszym eksponatem spośród zbiorów dywizji zdeponowanych w Muzeum Polskim w Rapperswilu[3].
Sztandar wykonany został zgodnie z przepisami z 1919 roku. Na stronie głównej w rogach płatu umieszczono w wieńcach laurowych emblemat saperów (kilof, topór, łopata i granat) oraz inicjał K i cyfrę 2. Na stronie odwrotnej znajduje się pośrodku płata napis: Honor i Ojczyzna, w rogach natomiast: Kaniów 11.5.18, Szampania 19.7.18, Lwów 12.2.19 oraz Warszawa 18.8.20[3].
Witold Biegański "Wojsko Polskie we Francji 1939-1940" Warszawa 1967
Józef Smoliński: 2 Dywizja Strzelców Pieszych : (Francja - Szwajcaria). Warszawa: [s. n], 1992. ISBN 83-00-03620-2. Brak numerów stron w książce
Józef Dembiniok: Wojsko Polskie we Francji-I Korpus Polski w Wielkiej Brytanii (Oznaki i odznaki Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie / Józef Dembiniok, Bernard Szczech, Andrzej Urbański). Krajowa Agencja Wydawnicza. ISBN 83-03-00719-X. Brak numerów stron w książce
Jerzy Murgrabia: Symbole wojskowe Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Wydawnictwo Bellona, 1990. ISBN 83-11-07825-4.
Adam Szugajew "Saperzy w służbie Polsce" Londyn: 1985.