13 lipca 1940 roku w obozie Biggar w Szkocji rozpoczęto formowanie 1 Brygady Strzelców[1] pod dowództwem gen. bryg. Gustawa Paszkiewicza. Brygada wchodziła w skład I Korpusu Polskiego. Wzięła udział w obronie przeciwdesantowej wybrzeży Szkocji.
Naczelny Wódz i Minister Spraw Wojskowych rozkazem L.dz. 1557/Tjn.O.I.Org.42 z dnia 9 maja 1942 roku nadał 1 Brygadzie Strzelców nazwę „1 Samodzielna Brygada Strzelców”[2].
W 1943 roku nie ustały trudności w uzupełnieniu stanów osobowych 1 Dywizji Pancernej. Anglicy naciskali na sformowanie jej i doprowadzenie do pełnych etatów wojennych. 14 lutego 1943 roku gen. Sikorski powiadomił gen. Brooke'a o zamiarze skadrowania 1 BS.
12 marca na błoniach na północ od Alloa odbył się ostatni przegląd 1 Samodzielnej Brygady Strzelców przed jej rozwiązaniem. Brygada zmuszona była oddać swych żołnierzy do innych związków taktycznych.
15 kwietnia 1943 roku generał Bronisław Duch podpisał ostatni rozkaz dzienny jako dowódca brygady. Stwierdził w nim, że „rozkaz Naczelnego Wodza L.dz. 370/Tjn.Org.43 i dowódcy I Korpusu Nr 31 z 13 kwietnia 1943 roku o przemianowaniu 1. Samodzielnej Brygady Strzelców na 1. Dywizję Grenadierów wprowadzam w życie z dniem 16 kwietnia 1943 roku. Zarządzenia szczegółowe będę wydane oddzielnie”. 20 kwietnia 1943 roku generał Duch podpisał rozkaz dzienny Nr 1 Dowództwa 1 Dywizji Grenadierów[3].
Struktura organizacyjna brygady
Struktura brygady została opracowana na podstawie doświadczeń wojennych. Miała być jednostką ruchliwą, przystosowaną do działań manewrowych, zmotoryzowaną, dysponującą dużą siła ognia (batalion czołgów i artyleria wsparcia).
Kompania strzelców składała się z pocztu dowódcy, trzech plutonów strzelców i sekcji moździerzy 2-calowych.
Oddział Rozpoznawczy 1 BS posiadał w swoim składzie cztery plutony: motocyklowy, ckm, przeciwpancerny i czołgów.
Brygada powinna liczyć 5743 żołnierzy, w tym 419 oficerów i 978 podoficerów. Tak duży skład procentowy kadry podyktowany był wysokimi nadwyżkami oficerów i dużymi trudnościami prowadzenia poboru w Wielkiej Brytanii i w Kanadzie.
Józef Dembiniok: Wojsko Polskie we Francji--I Korpus Polski w Wielkiej Brytanii (Oznaki i odznaki Polskich Si± Zbrojnych na Zachodzie / Józef Dembiniok, Bernard Szczech, Andrzej Urbanski). Krajowa Agencja Wydawnicza. ISBN 83-03-00719-X. Brak numerów stron w książce
Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
Zbigniew Wawer: Organizacja polskich wojsk lądowych w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 1992. ISBN 83-11-08218-9.