Godło eskadry
Historia
Państwo
Polska
Sformowanie
1925
Tradycje
Rodowód
13 eskadra myśliwska
Kontynuacja
131 eskadra myśliwska
Dowódcy
Pierwszy
por. pil. Oskar Muller
Ostatni
kpt. pil. Adam Kowalczyk
Organizacja
Dyslokacja
lotnisko Ławica
Rodzaj wojsk
lotnictwo
111 eskadra myśliwska – pododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej .
Godło eskadry: czerwona błyskawica na tle białego koła[1] .
Podczas reorganizacji lotnictwa wojskowego w 1925 roku 13 eskadrę myśliwską przemianowano na 111 eskadrę lotniczą[1] .
Eskadra pozostałą w strukturach 3 pułku lotniczego i stacjonowała na lotnisku Ławica. Wyposażenie stanowiły samoloty Fokker D.VII [1] .
Jesienią 1925 rozpoczęto przezbrajanie eskadry na zakupione we Francji samoloty Blériot-SPAD S.61 C1.
W czerwcu 1927 eskadra odbyła szkołę ognia lotniczego na poligonie Toruń-Podgórz . Piloci strzelali do rękawa „H”, do celów naziemnych i zbijali baloniki.
W sierpniu, w składzie dywizjonu , eskadra brała udział w manewrach wojsk lądowych na terenie województwa łódzkiego . Za dobrą współpracę otrzymała pochwałę od dowódcy Okręgu Korpusu nr IV gen. bryg. Stanisława Małachowskiego [2] .
W ramach uporządkowania nazewnictwa, rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych. Biuro Og.Org. L.dz. 412/tjn. Org. z 2 sierpnia 1928, 111 eskadra myśliwska została przemianowana na 131 eskadrę myśliwską[3] [2] .
Personel eskadry
Dowódcy eskadry[4]
por. pil. Oskar Müller (III 1925 – IX 1925)
kpt.pil. Adam Kowalczyk (IX 1925 – VIII 1928)
Przypisy
Bibliografia
Grupy i brygady lotnicze
Pułki lotnicze
Grupy lotnicze (dywizjony)
Dywizjony myśliwskie
liniowe
towarzyszące
morskie
Eskadry Plutony Szkolnictwo
Inne
Polskie samoloty wojskowe do 1939 roku