World Cup of Golf 2011Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
De 56ste editie van de World Cup of Golf, officieel de Omega Mission Hills World Cup, werd niet in 2010 gespeeld maar pas weer in 2011, nadat in maart 2010 door de Amerikaanse PGA bekend werd gemaakt dat de World Cup in de toekomst alleen in de oneven jaren gespeeld zal worden. Zo wordt er rekening gehouden met de golfsport die vanaf 2016 op de Olympische Spelen wordt gespeeld. De Verenigde Staten hebben de Cup 23 keer gewonnen. Van 24-27 november 2011 werd de World Cup niet zoals voorheen op Mission Hills Shenzhen bij Hongkong gespeeld maar op het Mission Hills Resort op Hainan, een Chinees eiland in de Zuid-Chinese Zee. Het prijzengeld was gestegen van $5.500.000 naar $7.500.000. De twee winnaars kregen hiervan ieder $1.200.000. KwalificatieEr deden 28 landen mee, hiervan hadden achttien landen zich automatisch gekwalificeerd doordat zij een speler hadden in de top van de Official World Golf Ranking op een vastgestelde datum, in 2011 was dat 8 juli. Deze 18 spelers mochten zelf een partner uitzoeken die voor 22 augustus bekend moest worden gemaakt. TeamsEr deden 28 landen mee. Ierland en Fiji behoorden tot de top-18 maar deden niet mee. Thomas Bjørn, die in 2011 de Commercialbank Qatar Masters, het Johnnie Walker Championship op Gleneagles en het Omega European Masters won, had een blessure en werd vervangen door Thorbjørn Olesen. VerslagDe opening ging gepaard met speeches, Chinese dansen en Chinees vuurwerk. Het was de vijfde keer dat de World Cup op een baan van Mission Hills werd gespeeld. De oprichter van Mission Hills, Dr David Chu, overleed in het afgelopen jaar en werd herdacht.
De eerste ronde werd als 4-ball gespeeld, de partners speelden ieder de gehele hole, daarna werd alleen de laagste score van de partners genoteerd.
De tweede ronde werd als foursome gespeeld: de partners speelden samen met 1 bal, ze sloegen om de beurt af en om de beurt verder. Deze spelvorm wordt moeilijker gevonden en de scores zijn meestal hoger. Nederland speelde met Ierland in de voorlaatste partij.
Er werd weer als 4-ball gespeeld. Nederland speelde met de Chinezen. Derksen en Luiten maakten een mooie bogey-vrije ronde van -8 en stegen naar de 6de plaats. Het Amerikaanse team maakte tien birdies en steeg naar de 2de plaats, waar Zuid-Afrika en Duitsland na elf birdies ook al stonden.
De laatste ronde was weer foursome. Nederland begon mooi en stond na zeven holes op -4, daarna ging het minder goed maar ze eindigden met drie birdies en dat bracht hun op de vierde plaats, zij waren de beste van de niet automatisch gekwalificeerde landen. Engeland maakte een schitterende score van -9, het toernooirecord voor de foursome, en klommen naar de tweede plaats. De Belgen hadden goede rondes met de 4-ball gemaakt maar hadden kennelijk moeite met de foursome-rondes.
Externe links |