De Professor Emiel Vlieberghprijs voor de roman, kortweg de Vlieberghprijs, is een Nederlandstalige literatuurprijs vernoemd naar de Vlaamse jurist en econoom Emiel Vliebergh (1872-1925). De prijs werd in 1925, na het overlijden van Vliebergh, door het Davidsfonds ingesteld.
Toen de prijs in 1926 voor het eerst werd uitgeschreven, werd gevraagd naar een vulgariserend werk over de 'monumentale kunst in het Vlaamsche land'. Voor de periode 1934-1936 werd dan weer gevraagd naar een wetenschappelijke studie over de verfransing van Brussel. Omdat dergelijke prijsvragen niet populair bleken, werden uiteindelijk alleen maar romans bekroond. Het werd de bedoeling van de Vlieberghprijs om jonge Vlaamse schrijvers aan te moedigen.
De bekroonde manuscripten werden steeds door het Davidsfonds als boek uitgegeven.
Gelauwerden
Een selectie van de gelauwerden: