Thomas Lewis

Thomas Lewis
Thomas Lewis
Thomas Lewis
Algemene informatie
Land Verenigd Koninkrijk, Wales, Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland
Geboortedatum 26 december 1881
Geboorteplaats Taff's Well
Overlijdensdatum 17 maart 1945
Overlijdensplaats Loudwater
Werk
Beroep arts, cardioloog, fysioloog
Werkveld cardiologie
Werkgever(s) Cardiff-universiteit
Leerlingen Jonas Kellgren
Studie
School/universiteit Cardiff-universiteit, Clifton College, UCL Medical School
Academische graad Doctor of Medicine, Doctor of Philosophy
Persoonlijk
Talen Engels
Moedertaal Engels
Diversen
Lid van Royal Society, Royal College of Physicians, Koninklijke Academie voor Geneeskunde van België
Prijzen en onderscheidingen Fellow of the Royal Society, Commandeur in de orde van het Britse rijk, Copley Medal (1941),[1] Royal Medal (1927), Croonian Medal and Lecture (1917), Fellow of the Royal College of Physicians of London, Harveian Oration (1933), Knight Bachelor
Nominaties Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1924),[2] Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1931),[2] Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1934),[2] Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1935),[2] Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1936),[2] Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1940)[2]
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie bewerken.

Thomas Lewis (Cardiff, 26 december 1881 - Rickmansworth, 17 maart 1945) was een Welshe cardioloog. Hij zette de lijnen uit voor het gebruik van het door Willem Einthoven uitgevonden elektrocardiogram in de geneeskunde.

Lewis werkte als cardioloog, fysioloog en klinisch wetenschapper, waarbij hij zich voornamelijk bezighield met het hart. Hij correspondeerde vanaf 1906 met Einthoven. Hij begon met het gebruik van het elektrocardiogram in de klinische praktijk in 1908.

Lewis stichtte samen met James MacKenzie in 1909 het wetenschappelijk tijdschrift Heart: A Journal for the Study of the Circulation, later hernoemd tot Clinical Science. Vier jaar later bracht hij het boek Clinical Electrocardiography, uit, over elektrocardiografie in de medische praktijk.

Lewis werd in 1918 verkozen tot Fellow of the Royal Society en twee jaar later geridderd. In 1921 werd hij Knight Bachelor. Van de Royal Society ontving hij in 1927 de Gold Medal en in 1941 de Copley Medal. Van 1943 tot 1945 was hij vicevoorzitter van het wetenschappelijk genootschap.