|
Tempel van Hadrianus (Rome)
 De Tempel van Hadrianus (Latijn: Templum divi Hadriani of Hadrianeum) is een tempel uit de 2e eeuw na Christus, gelegen op het Marsveld in Rome. BeschrijvingDe Tempel van Hadrianus was gewijd aan de keizer Hadrianus, die was vergoddelijkt na zijn dood in 138 n.C.. Ze werd op het Marsveld opgericht door zijn adoptiefzoon en opvolger Antoninus Pius en werd ingewijd in het jaar 145. De tempel was van het peripteros-type en had een oppervlakte van 29 x 44 meter. Ze stond op een 4 meter hoog podium van peperino, te bestijgen via een lange rij trappen aan de naar het oosten gerichte voorzijde. Aan de lange zijden telde ze 13 Korinthische zuilen van wit marmer, en 8 aan de korte zijden. Deze zuilen waren nagenoeg 15 meter hoog en hadden een diameter van 1,44 meter. Boven de zuilen liep een sierlijke kroonlijst versierd met eierlijsten, palmettenmotieven en spuiers in de vorm van leeuwenkoppen. Het cultusbeeld van de vergoddelijkte keizer stond opgesteld in de rechthoekige cella zonder apsis. De cella had een tongewelf ingedeeld in caissons en was omgeven door muren van peperino. Deze waren destijds aan de buitenzijde bekleed met marmeren platen die niet zijn bewaard maar waarvan de aanhechtingspunten nog duidelijk zijn te zien achter de zuilen. De tempel was versierd met talrijke personificaties van de geromaniseerde provincies, in halfreliëf gebeeldhouwd op panelen van 1,60 x 1,40 meter en afgewisseld met symbolische trofeeën. De vreedzame voorstelling van de onderworpen gebieden illustreert de vredespolitiek van keizer Hadrianus, in tegenstelling tot de veroveringspolitiek van zijn voorganger Trajanus. De gepersonifieerde provincies zijn zo sterk geassimileerd aan de Romeinse beschaving dat ze moeilijk te identificeren zijn. Ook de oorspronkelijke locatie van deze voorstellingen is niet met zekerheid te achterhalen: meestal worden ze beschouwd als onderdelen van de tempel zelf, terwijl A. Carandini aanneemt dat de 90 personificiaties en 94 trofeeën waren aangebracht op de fries boven de zuilen van de omringende portiek.[1] Helemaal rondom de tempel liep een portiek van 89 x 139 meter met een dubbele rij zuilen van geel marmer (giallo antico). Ook deze portiek had de ingang aan de oostzijde, vlak bij de Via Lata, de huidige Via del Corso. Vóór de ingang van de portiek stond de triomfboog van Hadrianus, grenzend aan en evenwijdig met de Via Lata.[2] Van de antieke tempel zijn nog aanzienlijke resten bewaard aan de Piazza di Pietra, met name 11 zuilen van de noordelijke lange zijde met daarachter de noordelijke muur van de cella. Van de kroonlijst boven de zuilen is het middelste gedeelte origineel, terwijl het verlengde aan weerszijden het resultaat is van restauratie. Voor de zuilen is een sleuf uitgegraven tot op het straatniveau van de oudheid. Dit lag ongeveer 4 meter lager dan het huidige straatniveau, dat nu zo hoog reikt als het podium van de tempel. De reliëfs met de voorstellingen van de provincies zijn verspreid geraakt over verschillende collecties, onder andere de Musei Capitolini, het Museo Nazionale Romano - Palazzo Massimo alle Terme (beide in Rome), en het Museo Archeologico Nazionale di Napoli. Verval en hergebruik Na de val van het Romeinse Rijk raakten vele heidense tempels in verval en werden ze afgebroken om het bouwmateriaal te recycleren in nieuwe constructies. Ook de Tempel van Hadrianus is zo grotendeels ontmanteld. De resterende muur en zuilen aan de noordzijde en het podium werden in latere eeuwen geïncorporeerd in een palazzo, waardoor een deel van de tempel bewaard is gebleven. Later werd daar een hospitaal ondergebracht, dat in 1695 werd verbouwd tot pauselijk douanekantoor voor de goederen die over land werden aangevoerd (Dogana di terra). De zuilen werden verbonden met een nieuwe muur die was onderbroken door vensters, zoals te zien is op een tekening van 1750. In 1873, kort na de aanhechting van Rome bij het eengemaakte Italië, werd dit gebouw eigendom van de Romeinse Kamer van Koophandel en in 1879 werd hier de effectenbeurs van Rome ondergebracht. Die functie behield het gebouw tot in 1994. De vloer van de cella was de "vloer" waar de beursverrichtingen doorgingen. In 1928 is een grote restauratie uitgevoerd waarbij de zuilen weer werden vrijgemaakt; vóór de zuilen werd een sleuf uitgegraven tot op het straatniveau van de oudheid. Thans is het gebouw nog steeds eigendom van de kamer van Koophandel en Landbouw van Rome, waarvan de gebouwen zich verder uitstrekken naar de Via de'Burro. De centrale zaal (de vroeger cella) wordt af en toe gebruikt voor conferenties, maar daarbuiten kan deze zaal sinds 2022 vrij worden bezocht. Wetenswaardigheden
Afbeeldingen
Geraadpleegde bronnen
Bronnen, noten en/of referenties
 ·  · 
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
