|
Sint-Pieter-en-Sint-Paulusrotsen
Sint-Pieter-en-Sint-Paulusrotsen (Portugees: Penedos de São Pedro e São Paulo) zijn twaalf kleine rotseilandjes op ongeveer 950 kilometer ten noordoosten van Natal, Brazilië. In tegenstelling tot de meeste eilanden in de Atlantische Oceaan zijn de Sint-Pieter-en-Sint-Paulusrotsen niet van vulkanische oorsprong en bestaan ze vooral uit peridotiet. GeografieDe rotseilanden van de Sint-Pieter-en-Sint-Paulusrotsen liggen zeer afgelegen, het dichtstbijzijnde eiland is Fernando de Noronha 630 kilometer naar het zuidwesten. De rotsen maken deel uit van de Braziliaanse deelstaat Pernambuco. Het hoogste punt vindt men op de Zuidwestelijke Rots en ligt 22,5 meter boven de zeespiegel. De rotsen zijn delen van de Midden-Atlantische Rug, een grotendeels onderwater liggende bergketen. De oppervlakte bedraagt ongeveer 12 000 m². De oppervlakte van de grootste rotsen:
BebouwingEr is een zes meter hoge vuurtoren op de top van het hoogste punt van de rotsen, op de Zuidwestelijke Rots. Deze vuurtoren werd gebouwd in 1930. Enkele meters verder staat een schuilhut voor militairen en onderzoekers. Fauna en floraEnkel het grootste van de eilandjes, Zuidwestelijke Rots, is begroeid met mossen en gras. De andere rotsen zijn kaal. De rotsen worden bewoond door zeevogels, krabben, insecten en spinnen. GeschiedenisOp de ochtend van 16 februari 1832 werden de rotsen bezocht door Charles Darwin op het eerste deel van zijn reis rond de wereld. Tussen 1942 en 1988 behoorden de eilandjes tot het federale territorium van Fernando de Noronha, sindsdien behoort het tot de deelstaat Pernambuco. Externe links
 Zie de categorie Arquipélago de São Pedro e São Paulo van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|
||||||||||||||||||||||||||||||
