|
Scheepsmetingsverdrag
Het Internationaal Verdrag betreffende de meting van schepen of scheepsmetingsverdrag (International Convention on Tonnage Measurement of Ships, TONNAGE-verdrag) is een internationaal verdrag van de Internationale Maritieme Organisatie dat eisen stelt aan de scheepsmeting. De grootte van een schip wordt daarin uitgedrukt in bruto- en netto-tonnenmaat. Dit dient als basis voor de heffingsgrondslag voor haven- en kanaalgelden en andere heffingen als tonnagebelasting, maar bij een aantal vlaggenstaten ook bij het vaststellen van de bemanningseisen. Het wordt ook gebruikt om het toepassingsgebied te bepalen van bepaalde verdragen. Zo geldt SOLAS voor schepen van meer dan 500 ton. Ook wordt hiermee de aansprakelijkheidslimiet voor een scheepseigenaar bepaald. De scheepsmeting wordt vastgelegd in een certificaat, de meetbrief (International Tonnage Certificate). Voor het Suez- en het Panamakanaal gelden afwijkende tonnages. GeschiedenisAl lange tijd werd scheepsmeting gebruikt om heffingen te bepalen. In Engeland werd hiervoor sinds 1854 het Moorsom-systeem gebruikt. De grootte van schepen werd hierbij uitgedrukt in bruto- en nettoregisterton (brt en nrt). Dit was een maat voor de inhoud van het schip, dus geen maat voor de massa, zoals de naam doet vermoeden. Gezien de dominante positie van dat land – eind negentiende eeuw bestond de helft van de wereldvloot uit Britse schepen – werd dit algemeen geaccepteerd en kwam het bekend te staan als het internationale systeem. Veel landen hanteerden hierbij echter afwijkende berekeningsmethoden, zodat er grote afwijkingen konden bestaan. Deze bleken in 1931 bij het Duitse schip Leviathan zo groot, dat men tot een internationale standaard wilde komen. Vanuit de Volkenbond werden in de jaren 1930 voorstellen voorbereid. Deze waren gebaseerd op het Moorsom-systeem, maar hielden rekening met het open shelterdek-type. Na de Tweede Wereldoorlog werd in het Verdrag van Oslo uit 1947 overeengekomen om tot een uniform systeem te komen, gebaseerd op het werk van de Volkenbond. Dit kwam uiteindelijk tot stand in 1969 nadat in 1966 het uitwateringsverdrag tot stand was gekomen, waarvan de bepalingen hun invloed hadden op het scheepsmetingsverdrag. Kritiek Doordat veel heffingen gekoppeld zijn aan de tonnenmaat, worden er veel schepen ontworpen met een minimale vrijboord en veel lading aan dek. Dit heeft een negatief effect op de stabiliteit. Groot tegenstander hiervan was onder meer Ir. E. Vossnack, Oud-Hoofd Nieuwbouw Scheepsbouw Nedlloyd. Naar aanleiding van het kapseizen van de Dongedijk op 15 augustus 2000 nabij Port Said in gunstige weersomstandigheden stelde hij:
NotenLiteratuur
Externe links |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
