De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door Wilhelm Peters in 1883. Oorspronkelijk werd de naam Scalabotes bivittis gebruikt. De gekko behoorde lange tijd tot het niet meer erkende geslacht Microscalabotes, zodat de oude wetenschappelijke naam in de literatuur nog wordt gebruikt.[2]
Verspreiding en habitat
Lygodactylus bivittis komt voor in delen van Afrika en leeft endemisch in Madagaskar.[2] De gekko is hier alleen te vinden in een strook in het noordoosten van het land. De habitat bestaat uit vochtige tropische en subtropische laaglandbossen. De soort is aangetroffen op een hoogte van ongeveer 300 tot 1000 meter boven zeeniveau.
Beschermingsstatus
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is de beschermingsstatus 'kwetsbaar' toegewezen (Vulnerable of VU).[3]
Literatuur
Schönecker, P. & Böhle, A. 2004 Die Geckogattungen Madagaskars. Draco 5 (19): 56-67
Rösler, Herbert 1995 Geckos der Welt - Alle Gattungen. Urania, Leipzig, 256 pp.
Peters, Wilhem Carl Hartwig 1883 Neue Geckonen, darunter drei Arten von Scalabotes, aus der Sammlung des in Madagascar verstorbenen Reisenden J. M. Hildebrandt. Sitzungsber. Ges. naturf. Freunde Berlin 1883 (2): 27-29
Krüger, Jens 1999 Neue Erkenntnisse zur Faunistik einiger Reptilien Madagaskars. Salamandra 35 (2): 65-76.
Glaw,F. & Vences,M. 1994 A Fieldguide to the Amphibians and Reptiles of Madagascar. Vences & Glaw Verlag, Köln (ISBN 3-929449-01-3)
Boulenger, G.A. 1885 Catalogue of the Lizards in the British Museum (Nat. Hist.) I. Geckonidae, Eublepharidae, Uroplatidae, Pygopodidae, Agamidae. London: 450 pp.
Boulenger, G. A. 1883 Description of a new genus of geckos. Ann. Mag. nat. Hist. (5) 11:174-176.
Atlas de la terrariophile Vol.3 : les lézards. Animalia Éditions, 2003. ISBN 2-9517895-2-1
