La dolce vita

La dolce vita
Het zoete leven
Anita Ekberg bij de Trevifontein in La dolce vita
Anita Ekberg bij de Trevifontein in La dolce vita
Alternatieve titel(s) The Sweet Life; Het zoete leven
Regie Federico Fellini
Producent Giuseppe Amato
Angelo Rizzoli
Scenario Federico Fellini
Ennio Flaiano
Tullio Pinelli
Brunello Rondi
Pier Paolo Pasolini (onvermeld)
Hoofdrollen Marcello Mastroianni
Anita Ekberg
Anouk Aimée
Muziek Nino Rota
Montage Leo Cattozzo
Cinema­tografie Otello Martelli
Distributie Cineriz
Astor Pictures Corporation (VS, bioscoop)
Medusa Home Entertainment (dvd)
Koch Lorber Films (VS, dvd)
Homescreen (NL, dvd)
Première 5 februari 1960
Genre Drama
Speelduur 174 minuten / 180 min. (VS)
Taal Italiaans
Engels
Frans
Duits
Land Vlag van Italië Italië
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Gewonnen prijzen 11
Overige nominaties 12
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

La dolce vita is een Italiaans-Franse dramafilm uit 1960 onder regie van Federico Fellini. De film werd destijds in Nederland en Vlaanderen uitgebracht onder de titel Het zoete leven.[1]

Ook na het wegebben van het schandaal – de aristocratie had Fellini in hun huizen en kastelen laten filmen en voelde zich vervolgens te kijk gezet – blijft dit fresco van de vroege jaren zestig een van de beste en in elk geval meest toegankelijke films uit zijn oeuvre, met spectaculaire, aangrijpende en vermakelijke episodes.

Verhaal

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Als verslaggever is Marcello Rubini steeds op zoek naar een primeur. Hij brengt daarom zijn avonden door in de Romeinse bovenklasse. Rubini droomt ervan om een literair auteur te worden, maar hij laat die idealen varen voor een carrière in de winstgevende sensatiepers. Hoewel hij de oppervlakkigheid en immoraliteit ervan inziet, laat hij zich meeslepen door het zoete leven van de beau monde.

Rolverdeling

Acteur Personage
Mastroianni, Marcello Marcello Mastroianni Marcello Rubini
Ekberg, Anita Anita Ekberg Sylvia
Aimée, Anouk Anouk Aimée Maddalena (als Anouk Aimee)
Furneaux, Yvonne Yvonne Furneaux Emma
Noël, Magali Magali Noël Fanny (als Magali Noel)
Cuny, Alain Alain Cuny Steiner
Ninchi, Annibale Annibale Ninchi Vader van Marcello
Santesso, Walter Walter Santesso Paparazzo
Ciangottini, Valeria Valeria Ciangottini Paola
McDonald, Audrey Audrey McDonald Jane
Gray, Nadia Nadia Gray Nadia
Garrone, Riccardo Riccardo Garrone Riccardo
Polidor, Polidor Clown
Galli, Ida Ida Galli Debutante
Glori, Enrico Enrico Glori Bewonderaar
Betti, Laura Laura Betti Laura (onvermeld)

Prijzen en nominaties

Jaar Prijs Categorie Genomineerde(n) Uitslag
1960 Filmfestival van Cannes Gouden Palm Federico Fellini Gewonnen
David di Donatello Beste regie Federico Fellini Gewonnen
1961 BAFTA's Beste film Federico Fellini
Angelo Rizzoli
Giuseppe Amato
Genomineerd
New York Film Critics Circle Beste buitenlandse film Federico Fellini Gewonnen
Nastro d'Argento Beste mannelijke hoofdrol Marcello Mastroianni Gewonnen
Beste productieontwerp Piero Gherardi Gewonnen
Beste oorspronkelijke verhaal Tullio Pinelli
Ennio Flaiano
Federico Fellini
Pier Paolo Pasolini
Gewonnen
Beste regie Federico Fellini Genomineerd
Beste mannelijke bijrol Annibale Ninchi Genomineerd
Beste productie Giuseppe Amato
Angelo Rizzoli
Genomineerd
Beste scenario Federico Fellini
Tullio Pinelli
Ennio Flaiano
Brunello Rondi
Pier Paolo Pasolini
Genomineerd
Beste filmmuziek Nino Rota Genomineerd
1962 Oscars Beste kostuumontwerp Piero Gherardi Gewonnen
Beste regie Federico Fellini Genomineerd
Beste oorspronkelijke scenario Federico Fellini
Ennio Flaiano
Tullio Pinelli
Brunello Rondi
Pier Paolo Pasolini
Genomineerd
Beste productieontwerp Piero Gherardi Genomineerd
Grammy's Beste filmmuziek Nino Rota Genomineerd

Ontvangst

De film bevat een scène waarin een Christusbeeld per helikopter door de lucht wordt vervoerd. Het Vaticaan zag daarin een parodie op de terugkomst van Christus. In Spanje werd La dolce vita verboden tot de dood van generaal Franco in 1975.

De term paparazzo vond dankzij deze film ingang in het algemene taalgebruik. Het woord verwijst naar de achternaam van de opdringerige persfotograaf Paparazzo.

Structuur

De structuur van de film bestaat uit een proloog, gevolgd door zeven hoofdstukken die eenmaal worden onderbroken door een intermezzo, en een epiloog. Hierdoorheen worden er zeven dageraadsequenties, zeven dagsequenties, en acht nachtsequenties verweven.

Zie de categorie La dolce vita van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.