Johannes Huibert Prins
Johannes Huibert Prins (Den Haag, gedoopt 9 juni 1756 - Utrecht, 1806) was een 18e-eeuwse autodidactisch schilder.[1][2] Hij stond bekend om zijn stadsgezichten.[3] Al van kinds af aan hield hij zich bezig met kunst, maar zijn vader wilde dat hij arts zou worden. Na zijn promotie aan de Universiteit van Leiden besloot Prins om zich desondanks met kunst bezig te gaan houden. In 1783 kwam hij in het bestuur en twee jaar later werd hij regent van de Haagsche Teekenacademie en tevens verkozen tot secretaris van de Confrèrie Pictura.[3] Hij verbleef tijdens zijn leven in meerdere steden, zoals Leiden, Den Haag, Parijs en Keulen. Uiteindelijk kwam hij in Utrecht terecht.[1] Hier ontfermde de hoogleraar Janus Bleuland zich over de tot armoede en alcoholisme vervallen kunstenaar. In 1806 werd Johannes Prins dood aangetroffen op de weg van Utrecht naar Vleuten. Hij was verdronken.[3] Johannes Prins was leermeester van Hendrik Jan van Amerom. Werk in openbare collecties (selectie)
Een schilderij van Prins hangt in het Louvre en is onderdeel van een collectie kunst die sinds het eind van de Tweede Wereldoorlog wacht op terugkeer naar de rechtmatige eigenaar.[4][5] Schilderijen en tekeningen (selectie)
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
Zie de categorie Johannes Huibert Prins van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|