|
Irm Hermann
Irm Hermann (München, 4 oktober 1942 - Berlijn, 26 mei 2020) was een Duitse actrice. Rainer Werner FassbinderHermann behoorde tot de Rainer Werner Fassbinder-clan, een groep trouwe medewerkers van het boegbeeld van de Neuer Deutscher Film. Deze clan werd gevormd door onder meer de acteurs Gottfried John, Günter Lamprecht, Günther Kaufmann, Kurt Raab, Ulli Lommel, Hark Bohm, Harry Baer en Volker Spengler en de actrices Brigitte Mira, Hanna Schygulla, Margit Carstensen, Barbara Valentin en Ingrid Caven. Ook director of photography Michael Ballhaus en filmcomponist-acteur-regisseur Peer Raben maakten er deel van uit. Van meet af aan was Hermann aanwezig in het universum van Fassbinder. Ze debuteerde samen met hem in Der Stadtstreicher en in Das kleine Chaos, zijn twee korte films uit 1966-1967. Van bij het begin werd ze betrokken bij het door Fassbinder en Peer Raben in mei 1968 in München opgerichte Antitheater, een toneelgezelschap opgevat als tegenhanger van het officiële Staatstheater. De eerste tien films van Fassbinder werden geproduceerd onder de naam Antiteater-X-Film, vanaf zijn debuut, het misdaaddrama Liebe ist kälter als der Tod (1969), tot de tragikomedie Pioniere in Ingolstadt (1971). Fassbinder deed een beroep op Hermann voor zeventien langspeelfilms (waaronder enkele televisiefilms), twee korte films en twee televisieseries. Ze was een vertrouwde verschijning, meestal in bijrollen. Uitzondering hierop vormde haar vrouwelijke hoofdrol in Händler der vier Jahreszeiten (1971). In dit drama baat ze samen met haar man Hans een rondreizende handel in fruit en groente uit. Zij is een kille vrouw die weinig affectie toont, dikwijls zwaarmoedig en wrevelig is en samen met Hans, voor wie ze slechts de tweede keuze was, opgesloten zit in een ongelukkig huwelijk. Fassbinder castte haar dikwijls in een dergelijke rol: die van een koude, afstandelijke vrouw die slachtoffer van de liefde wordt en soms aan zelfspot doet. Zo speelde ze in Fontane Effi Briest (1974), de verfilming van Theodor Fontane's gelijknamig meesterwerk, de huishoudster die haar meester, op wie ze verliefd is, met lede ogen met een nieuwe vrouw ziet thuiskomen. Ze vulde nog opmerkelijke stevige nevenrollen in, zoals in Katzelmacher (1969), in Die bitteren Tränen der Petra von Kant (1972) en in Angst essen Seele auf (1974). In het drama Katzelmacher was ze een van de Duitse vrouwen die belangstelling koestert voor de Griekse gastarbeider Jorgos, wat zal leiden tot jaloersheid en vijandschap. In het lesbisch drama Die bitteren Tränen der Petra von Kant gaf Hermann gestalte aan de masochistische Marlene, een toegewijd stylist en assistent van een hautaine modeontwerpster die haar liefde negeert en haar behandelt en vernedert als een slavin. In Angst essen Seele auf vertolkte ze de dochter van een oudere Duitse weduwe. Die wordt verliefd op een Marokkaanse gastarbeider en trouwt ten slotte met hem, waarop de harteloze dochter haar moeder voor hoer uitscheldt. Tot het midden van de jaren zeventig draaide ze bijna onophoudelijk mee in Fassbinders werk. Latere carrière, na FassbinderIn 1975 stopte Hermann de samenwerking met Fassbinder en vertrok uit München. Ze vestigde zich in Berlijn waar ze haar toneelcarrière uitbouwde aan onder meer de bekende Freien Volksbühne Berlin. Tussendoor werd ze gecast door cineasten als Werner Herzog, Hans W. Geißendörfer en Percy Adlon. Naast haar activiteiten in de toneel- en filmwereld werkte Hermann ook regelmatig voor de televisie en de radio (hoorspelen). PrivélevenHermann trouwde in 1976 met de kinderboekenauteur Dietmar Roberg. Ze hadden twee zonen: Franz (1977) en Fridolin (1981). Hermann overleed in 2020 op 77-jarige leeftijd na een korte zware ziekte. Filmografie (selectie)
Hoorspelen en reportages
PrijsHermann won twee keer de Deutscher Filmpreis voor beste actrice:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
