Hélène Vincent
Hélène Vincent, pseudoniem van Jocelyne-Hélène Nain (Parijs, 9 september 1943), is een Franse actrice en toneelregisseur. Leven en werkFilmEerste jarenVincent debuteerde in de filmwereld onder regie van René Allio. Ze kreeg een bijrol in zijn drama's Pierre et Paul (1969) en Les Camisards (1972). In de loop van de jaren zeventig was ze te zien in bijrollen in films van onder meer Bertrand Tavernier en Diane Kurys. In 1980 onderbrak Vincent haar filmcarrière en wijdde ze zich meer en meer aan haar toneel- en televisieactiviteiten. DoorbraakNa een jarenlange afwezigheid op het grote scherm maakte Vincent in 1988 een opgemerkte comeback in de heel succesvolle zedenkomedie La vie est un long fleuve tranquille. Ze vertolkte er een wat vastgelopen vrouw uit de gegoede katholieke burgerij wiens vijfde kind als baby werd verwisseld met de baby van een armoedig gezin. Dankzij deze acteerprestatie werd ze op vijfenveertigjarige leeftijd eindelijk ontdekt en ontving ze de César voor beste vrouwelijke bijrol. Enkele beklijvende rollenDrie jaar later werd Vincent bedacht met een nieuwe nominatie voor haar rol van de vereenzaamde nog bij haar moeder wonende oude vrijster in het drama J'embrasse pas (1991). In het genderdrama Ma vie en rose (1997) was ze de grootmoeder van een zevenjarig jongetje dat worstelt met zijn genderidentiteit. In 2013 volgde een nominatie voor de César voor beste actrice in het intimistisch drama Quelques heures de printemps (2012) voor haar waardige en aangrijpende belichaming van een ongeneeslijke vrouw, een zeldzame hoofdrol voor haar. BijrollenVan bijrollen maakte Vincent trouwens haar specialiteit. Opvallend daarbij zijn haar talrijke moederrollen. Ze belichaamde heel dikwijls een moeder die meestal onverwachts wordt geconfronteerd met de moeilijkheden waarmee haar (meestal al volwassen) kinderen worstelen:
Daarnaast verscheen ze in Samba (2014), Le Sens de la fête (2017) en Hors Normes (2019), drie succesrijke tragikomedies van het duo Éric Toledano-Olivier Nakache. Ze maakte ook twee keer deel uit van het dissonerend, eigenzinnig en verwarrend universum van Albert Dupontel. ToneelVan meet af aan was Vincent gefascineerd door de toneelwereld. In 1966 debuteerde ze in een stuk van Eugène Labiche, een bekende vaudeville-dramaturg, onder regie van Patrice Chéreau. Het betekende het begin van een lange en drukke carrière. Ze maakte al vroeg deel uit van Chéreau's toneelgezelschap. Hij werd in de jaren zestig haar vaste regisseur. Vervolgens, tijdens de eerste helft van de jaren zeventig, werd Vincent geregisseerd door haar toenmalige man Jean-Pierre Vincent. Daarna werkte ze samen met verscheidene grote theaterregisseurs. Vincent regisseerde ook anderen op de planken, en dit zowel in werk van klassieke auteurs als Marivaux, Victor Hugo, Shakespeare, Henrik Ibsen en August Strindberg als, vanaf de eenentwintigste eeuw, in eigentijdse stukken. TelevisieVincent verscheen voor het eerst voor de televisiecamera's in 1972. Ze bouwde een vruchtbare carrière uit die tot op heden voortduurt. Ze vertolkte haar eerste vermeldenswaardige rol in de in Frankrijk erg populaire miniserie Les Dames de la Côte (1978). Daarin speelde ze de moeder van debutante Fanny Ardant. Door de jaren heen werd ze vaak gecast door Josée Dayan, onder meer in films als Mourir d'aimer, de remake van de beroemde speelfilm, en in historische miniseries als La Rivière Espérance (1995), Le Comte de Monte Cristo (1998) en Les Rois maudits (2005), de remake van een gevierde serie uit de jaren zeventig. PrivélevenZe was getrouwd met acteur, toneelregisseur en toneeldirecteur Jean-Pierre Vincent (1942-2020). Ze gingen later uit elkaar. Ze hebben samen een zoon: de regisseur Thomas Vincent (1964). Filmografie (selectie)
Prijzen en nominatiesPrijzenNominaties
Bronnen, noten en/of referenties
|