Hij maakte zijn debuut in Lyon in 1942. Hij deed ervaring en discipline op in het mimetheater en in het cabaret. Daarna trok hij naar Parijs waar hij verscheidene toneelstukken hielp vormgeven, zoals Colombe (Jean Anouilh, 1951) en La tête des autres (Marcel Aymé, 1952). Hij speelde ook weer cabaret. In 1949 behaalde hij de prijs voor de beste toneelacteur. Geholpen door zijn sympathiek voorkomen kwam hij in de filmwereld terecht. Marcel Carné gaf hem zijn eerste belangrijke rol in Juliette ou la Clé des songes (1950).
Filmregisseur
Yves Robert voelde zich ook vroeg aangetrokken tot de filmregie. Eerste realiseerde hij enkele kortfilms. In 1954 volgde zijn eerste langspeelfilm, de komedie Les Hommes ne pensent qu'à ça met een prille Louis de Funès in een hoofdrol. Hij ontpopte zich vlug tot een van de specialisten van het komische genre via een aantal pretentieloze werken zoals Ni vu... Ni connu... (1958) (opnieuw met de Funès in de hoofdrol) en La Famille Fenouillard (1960).
Doorbraak met La Guerre des boutons
In 1961 besloot hij de bekende roman van Louis Pergaud te bewerken tot een film : La Guerre des boutons, een komedie over de strijd tussen twee rivaliserende bendes kinderen, werd fel gesmaakt door het publiek en groeide uit tot een van de grootste naoorlogse successen in Frankrijk. De prent behaalde de Prix Jean Vigo in 1962.
Jaren zeventig: topperiode als acteur
De jaren zeventig werden een topdecennium voor de acteur Robert. Hij werkte toen meermaals samen met Claude Berri, Claude Lelouch en Pierre Richard. In de jaren tachtig meermaals met onder meer Claude Sautet en Gérard Mordillat. Wellicht was zijn vertolking van de vaderfiguur van 'slechte zoon' Patrick Dewaere in Un mauvais fils de meest beklijvende en ingehouden acteerprestatie die hij ooit op het grote scherm leverde, en dat in een register, het drama, dat hij slechts zelden betrad.
Verdere carrière als filmregisseur met Pagnol-tweeluik als groot succes
In de jaren vijftig en zestig was Robert ook heel bedrijvig in de wereld van het theater, zowel als regisseur als acteur.
Privéleven
Yves Robert had twee kinderen uit zijn eerste huwelijk, Anne Robert en acteur en filmregisseur Jean-Denis Robert. Vanaf 1948 leefde hij enkele jaren samen met de actrice Rosy Varte. In 1956 ontmoette hij actrice Danièle Delorme. Ze huwden en ze stichtten samen het productiehuis La Guéville.
In 2002 werd hij geveld door een hersenbloeding. Hij overleed op 81-jarige leeftijd in Parijs waar hij rust op het cimetière du Montparnasse.