|
Evert Joost Zwaan
Evert Willem Joost (E.J.) Zwaan (Doorn (Utrecht), 3 maart 1932) is een Nederlands psycholoog en emeritus-hoogleraar klinische pedagogiek aan de Universiteit Utrecht.[1] LevensloopNa het gymnasium bèta studeerde Zwaan psychologie, en promoveerde in 1965 onder David Jacob van Lennep op het proefschrift "Links en rechts in waarneming en beleving."[1] Aan de Universiteit Utrecht was Zwaan in 1964 begonnen als medewerker van Johannes Linschoten.[2] In 1976 werd hij lector klinische pedagogiek, waarbij hij op 10 april 1978 de openbare les "De eenheid der methodologie" uitsprak. Op 1 januari 1980 werd dit lectoraat omgezet in een gewoon hoogleraarschap met dezelfde leeropdracht.[3] Onder zijn promovendi waren Ben Baarda en Jan Dirk van der Ploeg, later hoogleraar orthopedagogiek aan de Universiteit Leiden. Bij een reorganisatie in 1988 in de Universiteit Utrecht werd Zwaan's leerstoel opgeheven, en volgde voor Zwaan een eervol ontslag. In die tijd verleende Zwaan assistentie bij de totstandkoming van het in 1990 gepubliceerde Basisboek Methoden en Technieken van Baarda en Martijn de Goede.[4] In 1991 publiceerde Zwaan met Ans Aussems en Ellen van Beek het boek Straffen in de opvoeding, die enige opzien baarde. In de jaren 1950 en 1960 hadden veel pedagogen beweerd, dat straf schadelijk is voor de gezonde ontwikkeling van een kind.[5] Hierin tegen constateerden Zwaan en Aussems, dat sinds eind jaren 1970 weer meer waarde werd gehecht aan discipline. Hierbij vond men straf een "zeer geschikt" middel in de opvoeding.[6] Publicaties, een selectie
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
