Decabroomdifenylethaan

Decabroomdifenylethaan
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van decabroomdifenylethaan
Structuurformule van decabroomdifenylethaan
Algemeen
Molecuul­formule C14H4Br10
IUPAC-naam decabroomdifenylethaan
Andere namen 1,2-bis(pentabroomfenyl)ethaan, 1,1'-(ethaan-1,2-diyl)bis(pentabroombenzeen), DBDPE
Molmassa 971,27 g/mol
SMILES
Brc1c(Br)c(Br)c(Br)c(Br)c1CCc(c(Br)c2Br)c(Br)c(Br)c2Br
CAS-nummer 84852-53-9
EG-nummer 284-366-9
Wikidata Q3410491
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand vast
Kleur wit
Dichtheid 3,2 g/cm³
Smeltpunt > 345 °C
Kookpunt ca. 676 °C
Onoplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Decabroomdifenylethaan (DBDPE) of 1,2-bis(pentabroomfenyl)ethaan is een gebromeerde vlamvertrager die gebruikt kan worden in thermoplastische kunststoffen zoals polyolefinen, ABS of polystyreen, evenals in thermohardende kunststoffen zoals epoxy- en fenolharsen. Deze vlamvertrager wordt sedert begin jaren '90 van de 20e eeuw geproduceerd[1] en is een alternatief voor polygebromeerde difenylethers (PBDE). Tegenover deze laatste heeft het als voordeel dat het bij pyrolyse geen dioxines vormt en slechts sporen van 2,3,7,8-tetrabroomdibenzofuraan. Het is wel duurder dan de vergelijkbare difenylether (decabroomdifenylether).

DBDPE wordt geproduceerd door diverse fabrikanten onder verschillende merknamen door al dan niet partieel gebromeerd 1,2-difenylethaan met een overmaat aan dibroom te laten reageren in aanwezigheid van een Lewiszuur (bijvoorbeeld aluminiumchloride) als katalysator.[2]

De aanwezigheid van DBDPE in het milieu is inmiddels reeds aangetoond, onder meer in het sediment van de Westerschelde.[3]