|
Chaos (Griekse mythologie)
 Chaos (Oudgrieks: xάος, leegte) is in de Griekse mythologie het Niets waaruit de eerste goden ontstonden. Chaos is volgens sommige bronnen vrouwelijk, maar wordt meestal als onzijdig aangeduid. Chaos wordt wel voorgesteld als een bodemloze leegte waar alles eindeloos valt; niet naar beneden, want er is geen enkele oriëntatie mogelijk, maar alle kanten op. Uit deze uitgestrekte malende wanorde ontstond orde in de vorm van Nacht, Duisternis, Aantrekkingskracht, Onderwereld en Aarde. Aarde maakte vanuit haar oorsprong Bergen, Zee en Hemel. Nacht en Duisternis maakten samen Ether en Dag. Uit Aarde, Gaia en haar zoon Hemel, Ouranos ontstonden ook twaalf Titanen plus drie cyclopen en drie reuzen met honderd armen. De bekendste Titanen zijn Okeanos, Japetos en Kronos. Tijdens de oorlog tussen de Titanen en Olympiërs zouden de gemoederen zo hoog opgelopen zijn dat Chaos door de hitte bevangen raakte. In samenwerking met Chaos schiep Eros de vogels. Volgens TheogoniaIn Theogonia van Hesiodos wordt beschreven dat de eerste bestaande objecten uit het niets van Chaos kwamen; zijn kinderen Nyx (de Nacht), Erebus (de Duisternis), Eros (de Liefde), Gaia (de aarde) en Tartarus (de onderwereld). Volgens sommige bronnen zouden de laatste twee goden echter onafhankelijk van Chaos zijn ontstaan. Hesiodos laat zien dat het creëren van leven in de godenwereld op twee manieren gebeurt; tweeslachtige of seksualiteit en eenslachtige of parthenogenese. Veel onaangename goden met hun concepten Dood, Sarcasme, Misleiding, Ouderdom enzovoorts in de Griekse mythologie zijn geboren uit parthenogenese van Nyx, hoewel ook Philotes, de godin van affectie, seksualiteit en vriendschap uit haar voortkwam. Volgens Metamorphoseon libriIn Metamorphoseon libri van Ovidius wordt Chaos beschreven als een ruwe, onverwerkte massa; een levenloze klomp, ongefatsoeneerd en onaangepast. De moderne betekenis van het woord chaos is dan ook totale wanorde. In Chaos lagen alle zaden opgeslagen die later zouden uitgroeien tot alle bestaande materie. ChaoskampfVoorbeelden van de chaoskampf zijn er in mythologieën en religies uit het Oude Nabije-Oosten en Oude Griekenland. Zo is er de Baälcyclus die het gevecht tegen Yamm verhaalt in een Ugaritische mythe, Marduk tegen Tiamat in het Babylonische Enoema Elisj-epos, Teshub tegen Illuyankas in de Hettitische mythologie, de God Jahweh tegen de Leviathan (Lawtan of Lotan) in de Hebreeuwse Bijbel (voornamelijk dan het Boek Job). Ook in de Griekse mythologie werd deze oude Oosterse mythe geadopteerd, zoals we zien in de strijd van Zeus tegen Typhon, Hercules en Ladon etc. De chaoskampf werd ook in het christelijk geloof opgenomen, in de mythe van Sint Joris en de Draak, Sint Michaël en de Duivel en in meer abstracte vorm in enkele aspecten van het lijdensverhaal.[1] StamboomLiteratuur
Noten ·  ·   Zie de categorie Chaos (cosmogony) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
