Het Campeonato Paraense is het staatskampioenschap voetbal van de Braziliaanse deelstaat Pará, georganiseerd door de voetbalbond van Pará. Door de dertiende plaats op de CBF-Ranking, één plaats lager dan in 2019, mag de staat twee ploegen leveren voor de nationale Série D, tot 2015 was dit nog maar één ploeg. Welke ploegen wordt bepaald door de statelijke bond. In principe zijn dit de best presterende ploegen, die niet al in hogere reeksen spelen. Net als bij staatskampioenschappen in Brazilië, verandert ook de competitieopzet van het federale district regelmatig. De competitie werd vanaf het begin gedomineerd door clubs uit de hoofdstad Belém. Pas in 2011 kon voor het eerst een club uit een andere stad de titel winnen.
Geschiedenis
Pará was na de staten São Paulo, Bahia en de stad Rio de Janeiro de vierde staat van Brazilië om een eigen competitie te hebben. De competitie werd in 1908 voor het eerst georganiseerd en werd door vier teams bestreden en gewonnen door União Sportiva. Naast deze club namen ook Belém Foot-Ball Club, Sport Club do Pará en Sporting Foot-Ball Club deel aan de competitie. Buiten de kampioen verdwenen deze clubs dat jaar waardoor er in 1909 geen competitie gespeeld werd. In 1910 waren er weer nieuwe clubs en kon União Sportiva ook de tweede titel winnen. De volgende twee jaar werd er opnieuw geen competitie gespeeld. Vanaf 1913 werd er wel jaarlijks een competitie op touw gezet. Remo werd nu kampioen en zou ook de volgende jaren de competitie domineren. In 1914 werd topclub Paysandu opgericht en op 14 juni van dat jaar werd de eerste van vele derby's gespeeld tegen de latere aartsrivaal Remo. De derby tussen beide clubs wordt ook wel Clássico Rei da Amazônia of Re-Pa genoemd. In 1917 werd de Liga Paraense de Foot-Ball vervangen door de Liga Paraense de Esportes Terrestres. In 1920 doorbrak Paysandu de hegemonie van Remo, dat de vorige zeven titels gewonnen had. Tot op heden kon geen enkele andere club zeven titels op rij winnen. In 1937 werd Tuna Luso voor het eerst kampioen.
In 1945 werd de amateurcompetitie geprofessionaliseerd, een mijlpaal in de voetbalgeschiedenis van de staat. In 1960 speelde voor het eerst een team van buiten Belém in de competitie. Vanaf 2000 konden teams van buiten Belém ook echt goede resultaten behalen, zo werden Castanhal en Anandindeua vicekampioen. In 2011 kon Independente dan als eerste ook effectief de staatstitel winnen. Een jaar later deed Cametá hetzelfde.
Nationaal niveau
Bij de invoering van de eerste nationale competitie, de Taça Brasil in 1959 mocht de staat elk jaar de kampioen sturen. Paysandu nam zeven keer deel, Remo drie keer en Tuna Luso één keer. Bij het rivaliserende kampioenschap, Torneio Roberto Gomes Pedrosa (1967-1970), waaraan meerdere clubs uit de sterkere competities mochten deelnemen was er geen plaats voor de clubs uit Pará. Bij de start van de Série A was de staat er ook niet bij, Van 1972 tot 1986 had de club elk jaar enkele rechtstreekse deelnemers. De drie voornoemde clubs speelden afwisselend in de Série A. Nadat de staat geen rechtstreeks ticket meer had voor de Série A kon Remo enkel nog in 1993 en 1994 in de Série A spelen, Paysandu nog van 1992 tot 1995 en 2002 tot 2005.
De drie topclubs speelden wel vele seizoenen in de Série B, alsook Sport Belém dat er twee seizoenen speelde. Remo speelde er 21 seizoenen, de laatste keer in 2007, Paysandu achttien en Tuna Luso veertien seizoenen, de laatste keer in 2001. Paysandu degradeerde in 2018. In 2020 promoveerde Remo weer.
Met tien seizoenen is Águia de Marabá koploper in de Série C voor de staat en speelde er onafgebroken van 2008 tot 2015. Na de invoering van de Série D in 2009, werd het opzet van de Série C nu dat van de Série D waardoor de staat elk jaar één deelnemer mag afleveren. Buiten Águia de Marabá konden Paysandu en São Raimundo promoveren. Remo, dat slechts twee seizoenen in de Série C speelde slaagde er in 2015 in om hier weer terug naar de promoveren.
· 
· 
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}