BinnenvestgrachtDe binnenvestgracht was een deel van de vestingwerken van de Zuid-Hollandse stad Leiden.[1] Vrijwel de gehele singelstructuur met vestingwallen was aan de stadszijde voorzien van een extra obstakel in de vorm van de binnenvestgracht.[2] Met de stadsuitbreidingen van 1611 (naar het noorden) en 1659 (naar het oosten) werd de singelstructuur gecompleteerd. Zeven delenOoit waren er zeven delen van de binnenvestgracht, die op een paar kleinere stukken na alle werden gedempt. Thans herinneren de straatnamen 1e tot en met 5e Binnenvestgracht nog aan de vroegere functie, waarbij alleen door de laatste nog water stroomt. De 5e Binnenvestgracht is niet de oorspronkelijke binnenvestgracht aan de zuidwest-hoek van de vesting, deze werd al voor 1600 gedempt. De 5e Binnenvestgracht liep reeds in de zeventiende eeuw achterlangs het eerste huizenblok aan de stadswallen, terwijl de rest van de binnenvestgracht direct aan de wallen lag.[3] Een zesde deel loopt aan de oostrand van de binnenstad, langs de Begraafplaats Groenesteeg, en het zevende deel langs de noordoost-hoek, ten noorden van de Zijlpoort. DempingenIn de loop van de negentiende eeuw werd duidelijk dat de stadswallen hun defensieve functie hadden verloren en ze werden dan ook goeddeels afgebroken. Materiaal dat daarbij vrijkwam werd bijvoorbeeld gebruikt voor het versmallen van de singels of het dempen van de binnenvestgracht. Dat gebeurde in delen, waaraan het meeste werk tussen 1867 en 1900 werd verricht.[4]
Bronnen, noten en/of referenties
|