Bilderbergconferentie

Hotel De Bilderberg in Oosterbeek, waar de eerste conferentie plaatsvond

De Bilderbergconferenties zijn politieke bijeenkomsten waarbinnen internationale beeldvorming en ideeën centraal staan. Deelnemers zijn invloedrijke figuren uit de Westerse wereld, voornamelijk uit het bedrijfsleven, politiek, wetenschap, media en de financiële wereld. Er wordt vergaderd volgens de Chatham House Rule.

Geschiedenis

De eerste Bilderbergconferentie werd georganiseerd in 1954 naar aanleiding van de verslechterende relatie tussen de Verenigde Staten en Europa. Initiatiefnemers waren onder anderen de Pool Józef Retinger, Unilever-topman Paul Rijkens, de Belgische ex-premier Paul van Zeeland en prins Bernhard. Deze politieke conferenties hadden een zeer geheim karakter. Daardoor zouden mensen van verschillend allooi en verschillende opvatting eerder geneigd zijn om deel te nemen. Deelname geschiedt slechts na persoonlijke uitnodiging. Toen minister Joseph Luns eind jaren 1950 geheel onaangekondigd tot tweemaal toe zonder uitnodiging de conferentie trachtte binnen te dringen, werd hem op last van prins Bernhard en een Rockefeller-telg geboden het pand te verlaten.

De eerste conferentie was in Hotel De Bilderberg in Oosterbeek van 29 tot 31 mei 1954. Er werd onder meer van gedachten gewisseld over de houding tegenover het communisme, het communisme in Europese landen als Frankrijk en Italië, de Korea-oorlog en de Europese integratie. Prins Bernhard was voorzitter van de conferentie. Iedere genodigde had acht minuten spreektijd, maar ook buiten de zittingen om was er veel contact tussen de genodigden.

De Bilderbergconferentie groeide door de jaren heen uit tot een vaste organisatie, die werd gefinancierd door giften van bedrijven en particulieren en (in elk geval de eerste edities) in belangrijke mate door de CIA.[1] In de loop van de jaren hebben verschillende belangrijke en invloedrijke mensen aan de conferentie deelgenomen, zoals de Amerikaanse presidenten George H.W. Bush en George W. Bush, en verder Henry Kissinger, David Rockefeller, Jan Peter Balkenende, Koning Willem-Alexander, Mark Rutte en Sigrid Kaag.

Prins Bernhard bleef voorzitter tot 1976, toen hij in opspraak raakte in verband met de Lockheedaffaire.

De organisatie heeft een hoofdkantoor in Leiden.[2]

Voorzitter		Termijn		Anciënniteit	Achtergrond		Land
	Prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld (1911–2004)	29 mei 1954	29 september 1976	22 jaar	Prins-gemaal van Nederland (1948–1980)	Militair Bestuurder	Nederland
	Baron Alec Douglas-Home (1903–1995)	22 april 1977	20 april 1980	2 jaar	Premier van het Verenigd Koninkrijk (1963–1964)	Politicus Diplomaat	Verenigd Koninkrijk
	Walter Scheel (1919–2016)	15 mei 1981	12 mei 1985	3 jaar	Bondspresident van Duitsland (1974–1979)	Politicus Bestuurder	Duitsland
	Baron Eric Roll (1907–2005)	25 april 1986	14 mei 1989	3 jaar	Lid van het Hogerhuis (1977–2005)	Ondernemer Econoom	Verenigd Koninkrijk
	Baron Peter Carington (1919–2018)	11 mei 1990	17 mei 1998	7 jaar	Secretaris-generaal van de NAVO (1984–1988)	Politicus Diplomaat	Verenigd Koninkrijk
	Graaf Étienne Davignon (1932)	3 juni 1999	12 juni 2011	12 jaar	Eurocommissaris (1977–1985)	Politicus Diplomaat Bestuurder	België
	Graaf Henri de Castries (1954)	31 mei 2012	2 juni 2019	6 jaar	Bestuursvoorzitter van AXA (2000–2016)	Ondernemer Bestuurder	Frankrijk
	Professor Victor Halberstadt (1939–2024)	30 april 2020^[bron?]	heden	4 jaar	Kroonlid van de Sociaal-Economische Raad (1972–2004)	Hoogleraar Econoom Ambtenaar	Nederland
	Marie-Josée Kravis (1949)					Ondernemer Filantroop Bestuurder	Canada

Kritiek

Door de jaren heen zijn de Bilderbergconferenties niet onomstreden geweest. Critici verwijten de Bilderberggroep dat ze buiten de democratie om besluiten neemt. In het Europees Parlement[3] en de Tweede Kamer zijn vragen over de Bilderbergconferenties en de rol van prinses, toen koningin, Beatrix daarin, onbeantwoord gebleven. Ook werd niet ingegaan op de inhoud van de conferenties.[4][5]

Journalisten zijn niet welkom tenzij genodigd; wel wordt de conferentie regelmatig bezocht door vaste leden van belangrijke kranten zoals The Washington Post en The New York Times, maar iedereen is verplicht tot geheimhouding.

Locaties en deelnemers

• Voor een complete lijst met locaties en deelnemers, zie Lijst van Bilderbergconferenties.
• Voor Belgische en Nederlandse deelnemers vanaf 2000, zie Lijst van Belgische en Nederlandse deelnemers van Bilderbergconferenties.

Literatuur

• Daniel Estulin: De ware geschiedenis van de Bilderbergconferentie (vert.). Kosmos-Z&K, Utrecht, 2007, 285 p. ISBN 978-90-215-8266-5[6]
• Gerard Aalders: De Bilderbergconferenties. Organisatie en werkwijze van een geheim trans-Atlantisch netwerk. Van Praag, Amsterdam, 2007, 246 p. ISBN 978-90-490-2401-7[7]
• Thomas W. Gijswijt: Informal Alliance. The Bilderberg Group and Transatlantic Relations during the Cold War, 1952-1968, 2019, ISBN 9780815396741

Zie ook

• Nieuwe Wereldorde (complottheorie)
• Trilaterale commissie
• Denktank

Externe links

Mediabestanden

• (en) Officiële website van de Bilderbergconferentie
• Verslagen diverse Bilderbergconferenties op WikiLeaks

Bronnen, noten en/of referenties

1. Netwerk; Gerard Aalders, Het geheim van de Bilderbergconferentie. NCRV (11 mei 2007). Gearchiveerd op 30 mei 2012. Geraadpleegd op 7 augustus 2017.
2. The Roving Eye. The masters of the universe, Asia Times, 22 mei 2003
3. https://www.europarl.europa.eu/sides/getAllAnswers.do?reference=P-2003-1370&language=EN
4. https://web.archive.org/web/20160408171518/https://www.rijksoverheid.nl/documenten/kamerstukken/2009/06/08/antwoord-op-kamervragen-over-bilderbergconferentie
5. Antwoord op Kamervragen over de Bilderbergconferentie. Ministerie van Algemene Zaken, 6 juni 2008
6. De beste slaven van Bilderberg, Reformatorisch Dagblad, 14 februari 2007
7. Netwerk voor absolute wereldtop, Reformatorisch Dagblad, 23 mei 2007