Bassam TibiBassam Tibi, Arabisch: بسام طيبي (Damascus, 4 april 1944) is een Duitse politicoloog en cultuurfilosoof van Syrische afkomst. Bassam Tibi kwam in 1963 naar Duitsland en is sinds 1976 Duits staatsburger. Sinds 1973 is hij hoogleraar internationale betrekkingen aan de Georg-August-Universität Göttingen en momenteel tevens aan de Cornell University in Ithaca, New York, USA. Bassam Tibi is moslim en verwierf in Duitsland naam door artikelen over de islam en de integratie van moslims. Hij publiceert in het Engels, Duits en Arabisch. Bassam Tibi is medeoprichter van de Arabische Organisatie voor Mensenrechten (المنظمة العربية لحقوق الانسان, al-munazzama al-'arabiya li-huquq al-insan) en draagt ook bij aan de Cordoba-Trialog voor de joods-islamitisch-christelijke uitwisseling. Hij geeft als moslim kritiek op de islam en het islamisme. Hij verlangt en verwacht van de in Europa levende moslims integratie en verwerping van geweld en terrorisme. Leven en werkBassam Tibi stamt uit een voorname en oude familie (Banu al-Tibi) in Damascus, is moslim en studeerde sociale wetenschappen, filosofie en geschiedenis aan de Johann Wolfgang Goethe-Universiteit, Frankfurt am Main, waar hij in 1971 ook promoveerde. Hij werd in 1981 lector aan de Universiteit Hamburg. Naast zijn professoraat in Göttingen was hij Visiting Scholar en Research Associate aan de Harvard-Universiteit (1982–1993) en was daar ook Bosch Visiting Professor van 1998 tot 2000. In het academische jaar 2003/2004 was hij gastprofessor voor islam in Europa aan de Universiteit St. Gallen en in de herfst van 2003 gastprofessor aan de Islamitische Universiteit Jakarta in Indonesië. Vanaf 2004 is hij A.D. White Professor-at-Large aan de Cornell University, daarvoor heeft hij als Erma O'Brien Distinguished Professor aan de Californische European Union Center, Scripps College gewerkt. Vanaf 1986 tot 1988 heeft hij meermaals als gastprofessor van de Deutschen Akademischen Austausch-Diensts (DAAD) in Azië en Afrika, onder andere in Khartoem in Soedan alsook in Yaoundé in Kameroen gewerkt. Hij had een Harvard-Fellowship en soortgelijke aanstellingen aan de Princeton en Ann Arbor, (Michigan). Vanaf 1989 tot 1993 was hij lid van het Fundamentalismeproject van de American Academy of Arts and Sciences. In 1994 was Tibi gastprofessor aan de Universiteit van Californië - Berkeley en in 1995 en 1998 aan de Bilkent-Universiteit in Ankara. Momenteel is hij lid van het project Culture Matters aan de Harvard Academy for International Studies, en de Fletcher School aan de Tufts University. Bassam Tibi werd in 1995 het Bundesverdienstkreuz toegekend en werd in 1997 door het "American Biographical Institute" tot Man van het Jaar gekozen. In 2003 kreeg hij samen met de joodse professor Michael Wolffsohn de Jaarprijs van de "Stiftung für Abendländische Besinnung" (Zürich) voor zijn inzet voor Europese waarden. Onderzoek en politieke stellingnameIn het raamwerk van zijn omvangrijke publicaties heeft Tibi meerdere begrippen ingebracht of mede ingebracht, daaronder de begrippen Europese Leitkultur, parallelle samenleving, Euro-Islam en "Sharia-Islam". In het essay Traum von der halben Moderne (Droom van de halve moderne), een kritische uiteenzetting over de ontwikkelingstendensen in de islamitische landen, onderscheidt hij twee stromingen: eerstens de institutionele moderne tendens, die Wetenschap en techniek alsook de traditionele leefwijze voorstaat, en tweedens de cultureel moderne tendens, die liberale grondwaarden, Mensenrechten, democratisering en kansengelijkheid voorstaat. De half moderne is zodoende een partiële modernisering alleen toegespitst op de gebieden wetenschap en technologie met gelijktijdige afwijzing van culturele westerse invloeden. Naar aanleiding van de opkomst van invloedrijke islamistische stromingen heeft Bassam Tibi in 1998 in zijn boek Europa ohne Identität (Europa zonder identiteit?) een "Europese Leitkultur" geduid en bepleit zoals ook Frits Bolkestein bepleitte en in het kader van de discussies over de integratie van migranten in Europa dit begrip tegen het 'waardevrije' multiculturele cultuurrelativisme in het veld gebracht, dit ook om de voortschrijdende ontwikkeling van parallelsamenlevingen tegen te gaan. In samenhang hiermee hoort ook zijn oproep tot de naar de Europese landen gemigreerde moslims om zich het geldende rechts- en grondrechtssysteem van hun opnamelanden te adopteren euro-islam. In 2000 wilde het CDU (Christlich Demokratische Union) en de hun ondersteunende media (waaronder het tijdschrift Focus) hem als ondersteuner van hun eigen stellinginname met betrekking tot een Duitse Leitkultur omarmen. Hij heeft zich daarvan gedistantieerd. In zijn in 2005 verschenen werk Mit dem Kopftuch nach Europa? (Met de hoofddoek om naar Europa?) markeert prof. Tibi duidelijke voorbehouden tegen eventuele EU-intrede van Turkije, die hij in de huidige staat liever niet op weg naar de Europese Waardengemeenschap ziet. De huidige Turkse regeringspartij van minister-president Recep Tayyip Erdoğan (Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling) wordt door hun leidende representanten weliswaar als islamitisch-conservatief neergezet, maar heeft daadwerkelijk islamistische doelen, vindt Bassam Tibi. Een aanwijzing daarvoor is de toenemende uniformering van vrouwen met de hoofddoek, dat niet allereerst onschuldig volksgebruik uitdrukt, maar steeds meer als teken van goedkeurend islamitische groepskenteken gepropageerd en ingevoerd wordt. Tevens wil Erdoğans regering Imam-Hatip-scholen (scholen "van predikende Imams") gelijkstellen aan de Kemalistische-laïcistische staatsscholen. Beide eisen worden ook in de Turkse migrantengemeenschappen in het bijzonder naar Duitsland geëxporteerd en eisen ook daar de opbouw van islamistische parallelsamenlevingen, die de Sharia boven het toepasselijke staatsrecht stellen. Met de intrede van Turkije tot de EU verbindt Tibi onder de huidige omstandigheden het gevaar van opmars van verkapt Islamisme door de Europese Instituties. Daar bieden de oude leden vanwege hun multiculturele instelling en huidig tolerantiebegrip te weinig tegengas. In 2006 kondigde hij aan om Duitsland na zijn pensionering in 2009 te gaan verlaten en vervolgens aan de Cornell-Universiteit les te gaan geven, waaraan hij momenteel als A.D. White Professor-at-Large verbonden is.[1][2][3][4] De krant Die Welt betreurt[5] het weggaan van Bassam Tibi, Salman Rushdie uit England en Hirsi Ali uit Nederland als een teken dat moslim-intellectuelen aan een niet-subtiele druk onderworpen worden. Collega's van Bassam Tibi hebben hem ervan beschuldigd, zich niet te laten integreren (op de manier die zijzelf voor ogen hebben). Het professoraat van de gerenommeerde wetenschapper Bassam Tibi wordt na zijn emeritaat door de Universiteit Göttingen doorgehaald. Die Welt ziet daarin "afgunst, geborneerdheid en bureaucratie van het Oude Continent". Werken in het Duits
Werken in het Engels
Werken in het Nederlands
Externe linkVoetnoten
|