دييزم يعنى الاهيه (من الانجليزى: deism نطق: /ˈdiːɪzəm/; من اصل ”deus“ اللاتينى يعنى الاه, اللى اصلها يونانى: θεός |theós|), هى فلسفه ظهرت من زمان اوى و انتشرت فى القرن السبعتاشر و التمنتاشر, بتؤمن ان فيه خالق للكون وان الموضوع دا ممكن الواحد يستنتجه بالعقل و مراقبه ودراسه العالم الطبيعى من غير ما يتبع دين. الالاهى يعنى ال دييست (انجليزى: deist) بيرفض فكرة التدخل الالاهى فى حياة الانسان زى الاديان و المعجزات و الوحى بعكس المؤمنين بالاديان.
الالاهيين برضه بيختلفو مع الملحدين. بس بيتفقو معاهم انهم لادينيين.
عقيده و افكار
افكار الدييزم ممكن تتلخص فى الافكار دى
ان فيه خالق للكون و بيتحكم فيه
الاعتقاد ان الخالق بيعمل حاجات تبع قوانين الطبيعه الكامله اللى عملها
ان الخالق ادا للانسان عقل و قدره علا التفكير المنطقى
ان الخالق عايز من البشر انهم يكونو عندهم اخلاق و ميضروش نفسهم او غيرهم
الطريق الوحيد للمعرفه هو التفكير و العلم و عدم الاعتماد علا الوحى او الانبيا
فيه حياه بعد الموت
الاخلاق ربنا حطها فى الانسان, فمش محتاجه لوحى او نبى او دين او بتوع دين
الاديان كلام كتبه ناس و ادعو ان ربنا هو مصدره
الاديان فيها حاجات ضد العقل اللى خلقه ربنا زى المعجزات و دا يدل انها مش من ربنا
بعض الاديان فيها حاجات بتعذب الناس زى الختان و دا دليل انها مش من ربنا لان مش معقول ربنا يخلق حته حساسه و يؤمر بشيلها و يعذب الناس
بعض الاديان فبها عقوبات رهيبه و دا دليل انها مش من ربنا
بعض الاديان فيها حاجات ضد الاخلاق زى الامر بغزو شعوب تانيه و دا دليل انها مش من ربنا
طقوس الاديان زى الصوم تعذيب للناس من غير لازمه
ناس بيستغلو ناس و بيتحكمو فى الناس بحجة الاديان و دا ضد حقوق الانسان و دا دليل ان ربنا مش هو اللى عمل اى دين
_British_Museum.jpg)
