Mar de Bering
A mar de Bering (en |anglés Bering Sea, en ruso Бе́рингово мо́ре, transliterau como Beringovo more [ˈbʲerʲɪnɡəvə ˈmorʲe]) ye una mar que ye la parte situada mas a lo norte de l'oceano Pacifico, con una superficie d'alto u baixo de 2 millons de km². A mar de Bering muga a l'este con Alaska (Estaus Unius), a lo sud con a peninsula d'Alaska y las islas Aleutianas que la deseparan de l'oceano Pacifico, a l'ueste con Siberia y la peninsula de Kamchatka en Rusia y a lo norte con Alaska, comunicando-se por o norte con a mar de Chukotka en l'oceano Glacial Arctico a traviés de l'estreito de Bering. Recibe lo suyo nombre por o navegant neerlandés Vitus Bering, qui n'estió lo descubridor cuan exploraba la redolada estando a lo servicio de l'Imperio Ruso. Actualment, una part d'as suyas auguas son internacionals pero mesmo Rusia que Estaus Unius en poseyen una part d'as suyas auguas como auguas territorials d'os suyos dos estaus. HistoriaMientres a glaciación Würm o livel d'a mar decendió como consecuencia de l'acumulación de chelo, permetindo asinas que la fauna trescruzase l'estreito de Bering dende America enta Asia u viceversa, en o que se conoix como puent de Beringia. Iste ye lo camín que siguioron os primers humans en plegar en o continent americano (encara que no toz os cientificos comparten ixa opinión). CheografíaLimitesA Organización Hidrografica Internacional define los limites d'a mar de Bering asinas:[1]
IslasAs islas incluyidas en a mar de Bering son:
SubdivisionsEn fan parte d'a mar de Bering: Canyons submarinosEn fan parte 16 canyons submarinos, incluyindo-ie lo canyón Zhemchug, lo canyón submarino mas gran d'o mundo. EcosistemaA plataforma continental d'a mar de Bering ye lo prencipal motor d'a productividat primaria d'ista mar.[2] Ista zona, a on a plataforma continental baixa enta la cuenca d'as Aleutianas d'o Norte, se conoix tamién como lo "cinturón verde". L'afloramiento de nutrients d'as auguas frías d'a cuenca d'as Aleutianas que fluyen por a pendient y se conchiran con as auguas de menos fondaria d'a plataforma proporciona una producción constant de fitoplancton, base ta l'alimentación marina. O segundo factor que impulsa la productividat en a mar de Bering ye lo chelo maritimo estacional que colabora en a floración de primavera d'o fitoplancton. A redetida estacional d'o chelo maritimo provoca l'afluyencia d'augua con menor concentración de sal en bellas zonas d'a plataforma continental, provocando la estratificación y bels efector hidrograficos que influyen enna productividat.[3] Amás, o chelo maritimo proporciona un substrato que permite la fixación d'algas, mesmo que en permite la suya creixencia en intersticios d'o chelo.[4] Referencias
Vinclos externos
|