|
Loncha
   Una loncha (d'o catalán dialectal llonja, iste d'o francés loge y iste d'o franco laubja con o significato de "cambra"[1]) yera, en a Edat meya, un edificio destinato a las transaccions comercials feitas por os mercaders u por os corredors d'orella que feban d'intermediarios. As lonchas de l'antiga Corona d'Aragón son:
En Barcelona, tamién i podeba tener a seu o tribunal de consuls (consulato) u o Consello d'a Mercaderia. En a ciudat de Valencia a loncha d'a seda yera seu d'o Consulato de Mar, y mientres bellas decadas a Mesa de Cambios y Depositos d'a ciudat. En primeras as lonchas podeban estar situatas en espacios ubiertos u en edificios sencillos. dimpués se feran construccions mas grans y zarratas, como, por eixemplo, a Loncha de Mar de Barcelona, prencipiata en 1339, calendata en que s'establió una taxa que gravaba o comercio maritimo y que yera destinata a fer l'edificio. Fue rematata en l'anyo 1392. A Loncha de Palma fue construyita por Guillem Sagrera entre 1426 y 1447. Ye un d'os prencipals edificios goticos civils d'Europa. Ta construyir a Loncha d'a Seda de Valencia, Pere Compte s'inspiró en a loncha de Palma, encara que presenta una mida y una ornamentación mas gran que a mallorquina. O Salón Columnario (cuerpo prencipal de l'edificio) lo fació en nomás quince anyos (1483-1498). O Consulato d'a Mar, edificio anexo a l'anterior, fue rematato en 1548. Ye un d'os prencipals edificios goticos civils d'Europa y a UNESCO lo declaró Patrimonio d'a Humanidat en 1996. Bibliografía
Referencias
|
