|
Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Carmen de Zaragoza
A ilesia de Nuestra Sinyora d'o Carmen ye una ilesia que se troba en Zaragoza (Comarca Central, Aragón). Ye adedicada a Nuestra Sinyora d'o Carmen y tien adchunto l'edificio d'o colechio mayor universitario "Virchen d'o Carmen". O conchunto d'edificios se troba situau en o numero 8 d'o paseyo de Mª Agustín y a suya construcción data d'a decada de 1960, fruito d'un prochecto de l'arquitecto zaragozano José Romero Aguirre. Descripción O conchunto formau por a ilesia de Nuestra Sinyora d'o Carmen y o colechio mayor «Virchen d'o Carmen» fue prochectau en 1963 por l'arquitecto José Romero Aguirre y inaugurau en 1965. Se sitúa en una manzana rectangular con frontera prencipal a o paseyo María Agustín y resuelve un complexo programa que comprende ilesia, residencia de relichiosas, colechio mayor, residencia de relichiosos, salón d'actos, piscina, dependencias d'asistencia social y garache. As fronteras incorporan en o suyo desarrollo o complexo programa unificau a traviés d'a composición. Cada parti d'o programa presenta una personalidat propia y reconoixible, que s'integra en o conchunto a traviés de recursos compositivos y l'uso d'os mesmos materials: piedra, ladriello y fornigón. O resultau ye un edificio prochectau dende a modernidad con una gran riqueza compositiva que permite una doble lectura, unitaria y fragmentada.[1] A frontera prencipal enta o paseyo s'accentúa respecto a la resta de l'edificio a traviés d'una gran cruz de fornigón que articula os dos cuerpos prencipals que la conforman: o cuerpo horizontal d'o coro que configura o porche d'acceso a la ilesia y o cuerpo vertical d'a residencia de relichiosas. A cruz se desplega y prolonga en altaria a modo de pinaclo, reinterpretando l'elemento vertical tradicionalment situau chunto a las ilesias pa convocar a os fidels. L'interior d'a ilesia sigue as prescripcions d'o Concilio Vaticano II y configura un puesto en penuembra sotilment iluminau para favoreixe a oración individual y comunitaria. Destaca o intresant maneyo d'as fronteras pa ficar a luz en l'interior.[1] O colechio mayor y residencia de relichiosos ocupa a parti posterior d'a parcela. Se desarrolla en once plantas, as tres inferiors coincidents en altaria con a ilesia albergan as estancias comunas y as ueito restants as cambras organizadas arredol d'un patio central. En as fronteras de ladriello d'as plantas de cambras, o zarramiento d'o cuerpo d'escusaus se desplaza pa permitir una ubridura lateral de ventilación y iluminación. Iste desplazamiento articula verticalment a composición y dulcifica a retundidat d'o volumen.[1] O 24 de marzo de 2009 le'n dioron o status de Bien Catalogau d'o Patrimonio Cultural Aragonés, a traviés d'una orden publicada o 17 d'abril d'ixe mesmo anyo en o Buletín Oficial d'Aragón.[1] Referencias
Vinclos externos
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
