|
Francisco
Francisco[1] ye un nombre propio u antoponimo masculín orichinato por a embotata que Chuan Bernardote dió a su fillo "Sant Francisco d'Asís".[2] y que tien relación con o toponimo Francia, derivato d'o etnonimo d'o pueblo chermanico d'os francos. Cal parar cuenta que a familia de Sant Francisco d'Asís en yera orichinaria. A variant femenina d'iste nombre ye Francisca.[1] En aragonés o hipocoristico por excelencia de Francisco ye Francho[1], que tamién se documenta en o castellano d'a Val de l'Ebro con substrato aragonés y en a parla catalana d'o Matarranya. Se sabe que a Francisco de Goya y Lucientes li diciban Francho la chent mes amanata en Aragón, igual que cualsiquier Francisco puet ser conoixito en cualsiquier de l'Alto Aragón como Francho. Manimenos, dende o zaguer cuarto d'o sieglo XX, cuan encomenzó o movimiento de defensa y recuperación de l'aragonés, este hipocoristico s'ha gosau considerar como a forma aragonesa d'o nombre, y s'ha feito servir mas que no a forma plena coincident con o castellano, Francisco, que por atro costau ye a sola forma que se troba en textos medievals. D'esta traza dende que fue legalment posible de meter y/u traducir nombres en aragonés, i hai bels ninos y adultos que levan o nombre Francho. Existe tamién a forma femenina Francha.[1] O hipocoristico Francho no ye exclusivo de l'aragonés, tamién se troba en o castellano de Puerto Rico. Atros hipocoristico presents en castellano son Curro, Pancho, Quico y Paco (visible en o nombre artistico de personaches celebres como "Paco de Lucía"). Paco se remonta a lo feito que Sant Francisco d'Asís yera o Pater Comunitatis u "Padre d'a Comunidat" cuan se fundó a Orden d'os Franciscanos. En o castellano d'o País Basco ye usual Pachi, que ye una forma d'orichen basco. Referencias
|
||||||||||||||||||
