| Limba noastră-i o comoară
În adâncuri înfundată
Un șirag de piatră rară
Pe moșie revărsată.
Limba noastră-i foc, ce arde
Într-un neam, ce fără veste
S-a trezit din somn de moarte,
Ca viteazul din poveste.
Limba noastră-i frunză verde,
Zbuciumul din codrii veșnici,
Nistrul lin, ce-n valuri pierde
Ai luceferilor sfeșnici.
Limba noastra-i limbă sfântă,
Limba vechilor cazanii,
Care o plâng și care o cântă
Pe la vatra lor țăranii.
Răsări-va o comoară
În adâncuri înfundată,
Un șirag de piatră rară
Pe moșie revărsată.
|
|
Лимба ноастрэ-й о комоарэ
Ын адынкурь ынфундатэ
Ун шираг де пятрэ рарэ
Пе мошие ревэрсатэ.
Лимба ноастрэ-й фок, че арде
Ынтр-ун ням, че фэрэ весте
С-а трезит дин сомн де моарте,
Ка витязул дин повесте.
Лимба ноастрэ-й фрунзэ верде,
Збучумул дин кодрий вешничь,
Ниструл лин, че-н валурь пиерде
Ай лучеферилор сфешничь.
Лимба ноастрэ-й лимбэ сфынтэ,
Лимба векилор казаний,
Каре о плынг ши каре о кынтэ
Пе ла ватра лор цэраний.
Рэсэри-ва о комоарэ
Ын адынкурь ынфундатэ,
Ун шираг де пятрэ рарэ
Пе мошие ревэрсатэ.
|
