Żyły śródkościa (łac.venae diploicae) – w anatomii człowiekażyły ściany kostnej czaszki, układające się promieniście w śródkościu. Są to naczynia o cienkich ścianach, pozbawione zastawek. Biegną w kanałach śródkościa, do których mocno przylegają, co zapobiega zapadaniu się ich ścian. Łączą się z żyłami okostnej zewnętrznej i wewnętrznej, a poprzez żyły wypustowe łączą się z jednej strony z krążeniem zewnątrzczaszkowym, a z drugiej – z zatokami opony twardej. Pozwala to na wyrównywanie ciśnienia krwi w naczyniach wewnątrz i na zewnątrz czaszki[1][2].
U małych dzieci żyły śródkościa są liczniejsze niż u dorosłych. W momencie zarośnięcia szwów czaszkowych dochodzi do łączenia się naczyń zlokalizowanych na sąsiednich kościach i w konsekwencji zmniejszenia ich ilości. Duża liczba żył śródkościa ułatwia rozprzestrzenianie się infekcji w obrębie naczyń czaszki, co sprawia, że u dzieci częściej dochodzi do powikłań w przebiegu zapalenia zatok[3].
↑AdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 309–310, ISBN 978-83-200-4323-5.
↑ abAdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 359, ISBN 978-83-200-3257-4.
↑RT. Younis, RH. Lazar, VK. Anand. Intracranial complications of sinusitis: a 15-year review of 39 cases. „Ear Nose Throat J”. 81 (9), s. 636–8, 640–2, 644, Sep 2002. PMID: 12353440.