Urodził się w majątku Czerniawka Mała w powiecie berdyczowskim. Był synem Władysława – powstańca listopadowego i Judyty z Potockich. Uczył się w Korpusie Kadetów w Brześciu nad Bugiem, następnie w Petersburgu.
Absolwent Akademii Artylerii w Petersburgu. Był członkiem petersburskiego tajnego Koła OficerskiegoZygmunta Sierakowskiego. W 1861 wyjechał do Francji, gdzie był prezesem paryskiego Towarzystwa Młodzieży Polskiej. Należał do wykładowców Polskiej Szkoły Wojskowej w Genui i Cuneo we Włoszech. Po powrocie do kraju, od 1862 należał do lewicy stronnictwa „czerwonych”, był członkiem Komitetu Centralnego Narodowego i jednym z głównych inspiratorów wybuchu powstania. Dążył do współdziałania rewolucjonistów polskich i rosyjskich, prowadząc z nimi rozmowy w Londynie i Petersburgu. Po wybuchu powstania, od stycznia 1863 był naczelnikiem miasta Warszawy oraz naczelnikiem powstania w guberni płockiej. Oddział jego nie zdołał jednak zdobyć Płocka i poniósł porażki pod Słominem i Unieckiem (28 stycznia 1863), następnie pod Myszyńcem (9 marca), Drążdżewem (12 marca) i Radzanowem (21 marca 1863). Został ujęty przez Rosjan w zasadzce naczelnika żandarmerii Drozdowa 21 kwietnia pod Borzyminem niedaleko Rypina (udawał się na spotkanie z oddziałem ochotników z zaboru pruskiego, dowodzonych przez kpt. Szermętowskiego, ps. Henryk Łowiński w Radzikach Małych)[2]. Przewieziony do więzienia w Lipnie, potem przez Dobrzyń n. Wisłą do Płocka, a następnie skazany na karę śmierci i 15 maja 1863 rozstrzelany za tamtejszymi rogatkami płońskimi[3]. Wraz z nim rozstrzelany został Tomasz Waśniewski. 21 kwietnia aresztowani zostali kpt. Konstanty Siciński, Jan Sokołowski, Jan Jodłowski i Kuczborski[3]. W 1863 w Żytomierzu został rozstrzelany przez Rosjan jego ojciec Władysław[4].
W 1916 w miejscu jego śmierci harcerze z Polskiej Organizacji Wojskowej postawili drewniany krzyż z napisem A z krwi Waszej powstanie mściciel tej ziemi. Krzyż w czasie I wojny światowej usunęli Niemcy. Wrócił w 1923 dzięki inicjatywie płockich harcerzy[7].
W 1998 na murze Zakładu Karnego w Płocku, w którym był więziony Padlewski, umieszczono tablicę pamiątkową. Zdecydowała o tym rada miasta[7].
W Płocku rok 150 rocznicy powstania styczniowego był Rokiem gen. Zygmunta Padlewskiego[7].
↑Organizacja władz powstańczych w roku 1863 [Spis obejmuje Komitet Centralny oraz naczelników wojennych i cywilnych powiatów z województw: mazowieckiego, podlaskiego, lubelskiego, sandomierskiego, krakowskiego, kaliskiego, płockiego, augustowskiego, wileńskiego, kowieńskiego, grodzieńskiego, mińskiego, mohylewskiego, witebskiego, kijowskiego, wołyńskiego, podolskiego oraz z Galicji, Wielkopolski i Prus Zachodnich. AGAD, nr zespołu 245, s. 9.
↑M.M.KrajewskiM.M., Z ich walki wyrosła nasza wolność. Ludzie i miejsca powstania styczniowego na Ziemi Dobrzyńskiej, wyd. 2, Rypin 2023, s. 86, 183.