William Lawes (ochrzczony 1 maja 1602 w Salisbury, zm. 24 września 1645 w Chester[1][2][3]) – angielski kompozytor.
Życiorys
Brat Henry’ego Lawesa[1][2][3]. Prawdopodobnie kształcił się początkowo u ojca[2] i był członkiem chóru chłopięcego przy katedrze w Salisbury[1][3]. Odznaczając się talentem muzycznym, został powierzony pod opiekę Edwardowi Seymourowi, earlowi Hertford[1][2]. Od 1612 roku kształcił się w Londynie u Johna Coprario[1][2]. Pełnił służbę na dworze króla Karola I, w 1635 roku powierzono mu stanowisko kompozytora tworzącego muzykę „na lutnię i głosy”[1][2]. Po wybuchu w 1642 roku angielskiej wojny domowej walczył po stronie rojalistów, poległ w bitwie pod Chester[1][2][3].
Twórczość
Podczas swojej służby na dworze tworzył zarówno muzykę instrumentalną, jak i wokalną[2]. Komponował suity na viole, tańce na klawesyn lub wirginał, pieśni, muzykę do masek, a także muzykę religijną: anthemy i kanony wokalne[3]. Żadna z tych kompozycji nie została wydana drukiem za życia kompozytora, opublikowano je dopiero pośmiertnie[1].
Skomponowane przez Lawesa suity na viole przeznaczone są na 4–6 instrumentów, mają budowę 3- lub 4-częściową[1]. W pieśniach, pisanych w większości do tekstów poetów nadwornych, kompozytor stosował różnorodną realizację muzyczną, od prostych, stroficznych ballad o lekkim charakterze, do dramatycznych, deklamacyjnych i często przekomponowanych[1]. W muzyce religijnej, tworzonej do tekstów w języku angielskim, stosował dysonanse, chromatykę i ekspresyjne linie melodyczne[1]. Największe znaczenie dla rozwoju muzyki angielskiej miała nowatorska w swojej formie muzyka Lawesa tworzona do masek. Ich oprawę muzyczną stanowią tańce, pieśni i części chóralne, różnorodne typy pieśni poprzedzał instrumentalnym wstępem o charakterze tanecznym[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 301–303. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2051–2052. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e Joseph P. Swain: Historical Dictionary of Baroque Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 162–163. ISBN 978-0-8108-7824-2.
Linki zewnętrzne