Syn Sergiusza i Elżbiety Dela Vos[2]. W 1910 roku ukończył gimnazjum w Homlu i rozpoczął studia na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu w Petersburgu, które ukończył w 1914 roku. Po wybuchu I wojny światowej powołany do odbycia służby w armii carskiej. Został skierowany do Konstantynowskiej Szkoły Artylerii, którą ukończył w lipcu 1915 roku i skierowano go do służby w 1. lejbgwardyjskim moździerzowym dywizjonie artylerii. Walczył w tej jednostce na froncie do grudnia 1916 roku, kiedy został przeniesiony do 1. gwardyjskiej eskadry lotniczej. 1 października 1917 roku otrzymał skierowanie na kurs obserwatorów do szkoły lotniczej w Eupatorii[1].
Służba w Wojsku Polskim
Po zakończeniu I wojny światowej przedostał się do Polski i 18 grudnia 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Dostał przydział do 1. lotniczego batalionu uzupełnień, równocześnie brał udział w kursach lotniczych zorganizowanych na Politechnice Warszawskiej. W marcu 1919 roku został przydzielony do 8. eskadry wywiadowczej i w jej składzie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej[3]. Na początku maja, w załodze z pil. Kazimierzem Jesionowskim, wykonał pierwszy lot bojowy 8. eskadry wywiadowczej. Otrzymali zadanie przeprowadzenia rozpoznania i zatopienia uzbrojonej bolszewickiej jednostki rzecznej na Pinie. Lotnicy przeprowadzili rozpoznanie, nie zdołali jednak zbombardować statku[4][5][a].
W czerwcu 1919 roku mianowano go komendantem nowo utworzonej Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych (OSOL)[7]. Pod jego kierownictwem wykształcono, podczas trzech kursów, 71 obserwatorów, którzy stali się znacznym uzupełnieniem dla jednostek polskiego lotnictwa[8]. Trudna sytuacja na froncie zawiesiła normalne funkcjonowanie Szkoły. Uczniowie i kadra instruktorska zostali przydzieleni do 4. eskadry wywiadowczej, Szandorowski wszedł w skład oddziału lotniczego wykonującego loty na rzecz sztabu 5. Armii[9][b].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał na stanowisku komendanta OSOL do lata 1921 roku, następnie został przeniesiony do 1. pułku lotniczego[1]. Awansowany na stopień majora w korpusie oficerów aeronautycznych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku[11]. W 1923 roku był kierownikiem referatu w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając oficerem nadetatowym 1. pułku lotniczego[12].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w zachodniej strefie okupacyjnej. Lata okupacji i pobyt w niewoli nadszarpnęły jego zdrowie. Został skierowany na leczenie sanatoryjne, które nie poprawiło jego stanu zdrowia. Zmarł 28 grudnia 1948 roku w Bad Rehburg i spoczął na miejscowym cmentarzu[1].
Działalność sportowa
2 września 1923 roku w Krakowie, podczas mistrzostw Polski w pływaniu, reprezentując WKW Warszawa zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 45,2 m (wraz z nim w ekipie WKW płynęli por. Kazimierz Dobrowolski, por. Władysław Kuncewicz, por. inż. Leonard Seweryński)[22]. W sierpniu 1928 roku, w załodze z mjr pil. Wacławem Makowskim, wziął udział w II Locie Małej Ententy i Polski wokół Bałkanów (lot długości 3112 km)[23]. Byli uważany za faworytów zawodów, jednak awaria systemu chłodzenia silnika ich Lublina R.VIII spowodowała dużą stratę czasową. Uniemożliwiło im to zajęcie punktowanego miejsca[24].
↑Krzysztof Tarkowski w swej książce podaje, że do ataku na statek doszło[6].
↑Ppłk pil. Ernest Cieślewski, kontroler Wojsk Lotniczych, fakt nieprzydzielenia Szandorowskiemu dowództwa nad 4. eskadrą wywiadowczą podawał jako przykład złej polityki personalnej w okresie wojny polsko-bolszewickiej[10].
Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski: Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978. OCLC461749319.
Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC69498511.
Jan Celek: Skrzydlata szkoła: Dęblińska Szkoła Lotnicza w latach 1925–1939 i wojenne losy jej wychowanków. Poznań: Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, 2000. ISBN 83-909008-3-1. OCLC1051271515.
Mariusz Wojciech Majewski: Samoloty i zakłady lotnicze II Rzeczypospolitej. Warszawa: Wydawnictwo ZP, 2006. ISBN 83-922944-5-9. OCLC750119311.
Mariusz Wojciech Majewski: Przemysł lotniczy w Lublinie 1919–1939. Piekary Śląskie ; Warszawa: Wydawnictwo ZP, 2009. ISBN 978-83-61529-31-6. OCLC559814737.
Hubert Mordawski: Polskie lotnictwo wojskowe 1918–1920: narodziny i walka. Poznań ; Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie Oddział Publicat, 2009. ISBN 978-83-245-8844-2. OCLC750811729.
Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. I: Początki, organizacja, personel i sprzęt. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC995372299.
Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. II: Walka i demobilizacja. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC995372299.