Wianek – rodzaj nakrycia głowy (wieńca) upleciony z ziół i kwiatów. Tradycyjnie wianki noszone były przez dziewczęta i niezamężne kobiety, stąd stały się symbolem niewinności. O kobiecie zamężnej mówiło się, że „straciła wianek”[1].
Skoro w nocy po północy, po pierwszej godzinie,
obróćże się, moja panno, twą twarzyczką do mnie.
Nie będę się obracała, bo mnie główka boli,
straciłam se swój wianeczek, to dla twojej woli[1].
Zgodnie z polską, a także ogólnosłowiańską tradycją, panna młoda oddaje druhnom swój wianek podczas weselnych oczepin.[potrzebny przypis]
W dawnych czasach zakonnice chowane były w wiankach. Zielony wieniec składany na grobie to symbol czci oddanej tam pochowanym[potrzebny przypis]. Wianek pojawia się też na wielu obrazach o treści religijnej[potrzebny przypis]. Ze względu na skojarzenie z niewinnością, biały wianek jest też elementem stroju dziewczynek przystępujących do Pierwszej Komunii[1].
