W 1928 ukończył średnią szkołę ogrodniczą w Wilnie, by zostać na niej instruktorem kwiaciarstwa. Naukę kontynuował w Państwowej Szkole Ogrodniczej w Poznaniu, a w 1937 wrócił do Wilna, gdzie nadal nauczał kwiaciarstwa i drzewoznawstwa. Aktywny członek Wileńskiego Towarzystwa Ogrodniczego. W latach 1939–1945 jeniec obozów Prenzlau, Neubrandenburg, Gross-Born i Sandbostel. Po uwolnieniu zorganizował Szkołę Rolniczo-Ogrodniczą w Niederlangen dla Polaków - byłych więźniów, żołnierzy i jeńców, którą kierował do 15 czerwca 1947. Dalsza kariera zawodowa przedstawia się następująco:
1948 - dyplom inżyniera ogrodnictwa na Wyższej Szkole Gospodarki Wiejskiej w Łodzi,
25 maja 1950 - dyplom magistra na SGGW w Warszawie pod kierunkiem prof. Stanisława Wóycickiego - Przebieg rozwoju i kwitnienia róż w uprawie szklarniowej,
1949–1952 - asystent na SGGW w Warszawie (Katedra Roślin Ozdobnych),
14 lipca 1952 - doktoryzacja na SGGW w Warszawie - Przebieg pobierania mineralnych składników pokarmowych przez goździki,
1 października 1952 - kierownik Katedry i Zakładu Roślin Ozdobnych Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu,
28 maja 1966 - tytuł profesora nadzwyczajnego nauk rolniczych.
Naukowiec był członkiem Komisji ds. Roślin Ozdobnych Rady Naukowo-Technicznej przy Ministerstwie Rolnictwa (od 1960). Od 1967 członek rady programowej miesięcznika Ogrodnictwo.
nagroda indywidualna II stopnia Ministerstwa Szkolnictwa (1964).
Publikacje i dydaktyka
Oszkinis opublikował 23 prace twórcze (własne i współtworzone), jeden podręcznik (Róże, 1952, we współpracy z Z. Mazurkiewiczem), 37 artykułów naukowych i popularnonaukowych, 27 komunikatów naukowych, cztery inne opracowania. Osiem prac nie zostało opublikowanych. Pod kierunkiem doktora opublikowano 101 prac magisterskich i jedną doktorską.
Mieczysław Czekalski, Pół wieku Katedry Roślin Ozdobnych Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, w: Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu, CCCXXXII, Ogrodnictwo, Poznań, 2001, nr 33, ss.5-24, ISSN0137-1738