Pod koniec 1911 zwyciężył podczas międzynarodowych zapasów atletycznych w Bukareszcie zdobywając złoty pas czempioński, a ponadto otrzymał honorowy medal[1].
5 czerwca 1917 pokonał Eda Lewisa[4], częściowo uznawanego posiadacza oryginalnego mistrzostwa świata we wrestlingu[5]. Ich walka nie była zaplanowana jako walka o tytuł, a Zbyszko przypiął przeciwnika tylko raz w two-out-of-three falls matchu, ale i tak przypisywał sobie mistrzostwo[4]. Lewis, chcąc rozwiać wszelkie wątpliwości, pokonał Zbyszka 4 lipca 1917[5]. 22 grudnia 1917 Zbyszko pokonał Lewisa na międzynarodowym turnieju, ale pomimo przegranej Lewis nadal uważał się za mistrza[4][5]. 8 lutego 1918 Earl Caddock pokonał Zbyszko w walce i od tej pory obaj zawodnicy rościli sobie prawa do posługiwania się tytułem mistrza. 19 maja 1918 Lewis pokonał Zbyszko po raz drugi, przejmując tytuł mistrzowski[4]. Spór Lewisa i Zbyszko został ostatecznie rozstrzygnięty 21 marca 1919. Zbyszko pokonał przeciwnika i przejął jego tytuł[4][5]. Dyskusyjne panowanie Zbyszka zostało natomiast ostatecznie zakończone 9 maja 1919 przez Joe Stecher, który go pokonał, a wkrótce został oficjalnie i powszechnie uznany za mistrza świata[5].