Urząd pracy – instytucja zajmująca się badaniem i analizowaniem rynku pracy, udzielaniem informacji osobom bezrobotnym oraz zajmująca się pośrednictwem zawodowym dla osób poszukujących pracy.
Urzędy pracy w Polsce
Urzędy pracy w Polsce są organami administracji samorządowej i działają na szczeblu wojewódzkim i powiatowym[1].
ustawa z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. z 1998 r. nr 133, poz. 872, z późn. zm.),
rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie dostosowania organizacji i obszaru działania wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy do organizacji administracji publicznej (Dz.U. z 1998 r. nr 166, poz. 1247).
oraz odpowiednio wewnętrzne regulaminy organizacyjne i statuty.
Struktura organizacyjna
W Polsce funkcjonują powiatowe (340) i wojewódzkie (16) urzędy pracy. Wojewódzkie i Powiatowe Urzędy Pracy nie są powiązane ze sobą pod względem podległości i realizują odmienny zakres zadań. Pracuje w nich około 22 tys. urzędników i kosztuje to podatnika rocznie około 4 mld zł[2].
Rejestracja osoby bezrobotnej w urzędzie pracy
Rejestracja osoby bezrobotnej w Powiatowym Urzędzie Pracy wiąże się z dostępem danej osoby do szeregu świadczeń. Należą do nich[3]:
Roczne koszty utrzymania urzędów pracy w Polsce to około 4 miliardy złotych.[4]. Od wielu lat pojawiają się pomysły, by zmienić funkcjonowanie urzędów pracy (np. by nie była wymagana rejestracja jako osoba bezrobotna w celu uzyskania prawa do ubezpieczenia zdrowotnego[5]) lub całkowicie je zlikwidować (chcieli tego np. Jan Filip Libicki[6], Stanisław Tyszka[7]).
Wortal Publicznych Służb Zatrudnienia – będący kanałem komunikacji Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z jednostkami Publicznych Służb Zatrudnienia oraz Centralną Bazą Ofert Pracy w sposób ciągły zasilaną komunikatami z systemów informatycznych Powiatowych Urzędów Pracy.