Pluskwiak o jajowatym i ku przodowi rozszerzonym w zarysie ciele[5] długości od 8 do 12 mm. Podstawowe ubarwienie może być od zielonożółtego przez żółtobrązowe po czerwonawe[6][7]. Na wierzchu ciała występuje jaskrawoczerwony do brązowoczerwonego wzór obejmujący tylny brzeg przedplecza, nasadową część tarczki oraz większą część półpokryw, w tym zakrywkę[6][7]. Wierzch ciała gęsto pokrywają bezładnie rozmieszczone, ciemno podbarwione punkty. Czułki mają człon pierwszy żółtozielony lub żółtobrązowy, drugi zwykle już ciemniejszy, trzeci brązowawy, a czwarty i piąty ciemne[6][7][5]. Tergity pod skrzydłami są niemal czarne. Spód ciała zwykle jest jasny z rudym tyłem odwłoka[5]. Spód odwłoka pozbawiony jest ciemnego punktowania, niekiedy ma jednak ciemne plamki po bokach i wokół przetchlinek. Listewka brzeżna odwłoka jest jednobarwna[7] lub ma rudy wierzchołek siódmego segmentu[5].
Głowa jest w zarysie trójkątna i ma niepunktowaną okolicę oczu[5]. Czułki swym pierwszym członem sięgają poza przednią krawędź głowy[7]. Człony czułków od trzeciego do piątego są gęsto owłosione[5]. Przedplecze ma silnie opadającą część przednią, zgrubiałe brzegi boczne[5] i kąty tylno-boczne słabiej odstające niż u rodzaju Acanthosoma[7]. Tarczka ma zarys wyraźnie dłuższego niż szerokiego trójkąta z krótkim, niepunktowanym wierzchołkiem. Przykrywka ma słabo zaokrąglony brzeg kostalny[5] i zaostrzony kąt zewnętrzno-wierzchołkowy. Środkiem śródpiersia biegnie blaszkowate żeberko, ku przodowi nie osiągające krawędzi przedpiersia. Ujścia gruczołów zapachowych na zapiersiu są wydłużone i zwężone ku wierzchołkom[7]. Odnóża mają gęsto owłosione tylne ⅔ długości goleni i spody stóp[5]. Na trzecim segmencie odwłoka znajduje się krótki wyrostek nieosiągający do bioder środkowej pary odnóży[7]. Na szóstym i siódmym stenicie odwłoka samic znajduje się wyraźnie wykształcony, półkolisty narząd Pendergrasta[5].
Samiec ma kapsułę genitalną zaokrągloną w widoku grzbietowym[5]. W widoku brzusznym krawędź jego segmentu genitalnego zaopatrzona jest w dwa pęczki długich, ciemnych włosków oraz dwa czarniawe ząbki boczne o rozmiarach wyraźnie mniejszych niż u E. brevis i położeniu bliższym owym pęczkom włosków niż krawędzi zewnętrznej segmentu[7][5]. Paramery mają szerokie, prostokątne w zarysie, odgięte doogonowo wyrostki zewnętrzne. Falloteka ma po stronie grzbietowej dużą przegrodę. Osłonka błony łącznej jest dobrze rozwinięta i podzielona pięć płatków (lobuli)[5]. Samica ma tylną krawędź segmentu ósmego zaokrągloną po bokach i wyraźnie, płytko wykrojoną pośrodku, a tylne naroże segmentu dziewiątego nie wystające poza ósmy[5].
Postacie dorosłe aktywne są od kwietnia do listopada[1]. Rozmnażają się wiosną[2], w Polsce zwykle w kwietniu[7]. Składanie jaj ma miejsce na górnej stronie liści oraz na owocostanach roślin pokarmowych. Larwy obserwuje się od czerwca do sierpnia[2], a owady dorosłe nowego pokolenia od sierpnia[7]. Postacie dorosłe są stadium zimującym[7][6][2]. Ich zimowanie odbywa się w górnych warstwach ściółki[8][2].
↑C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 445. (łac.).
↑Franz Xaver Fieber: Die europäischen Hemiptera. Halbflüger. (Rhynchota Heteroptera). Wien: Carl Gerold's Sohn, 1860, s. 78.
↑ abcdefghijklmnoA. Yamamoto. A revision of Japanese Elasmostethus Fieber (Heteroptera: Acanthosomatidae). „Tijdschrift Voor Entomologie”. 146 (1), s. 49–66, 2003. DOI: 10.1163/22119434-900000119.
↑ abcdJerzy A. Lis, Barbara Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XVIII Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera z. 13 Puklicowate - Acanthosmatidae, Żółwinkowate - Scutelleridae. Warszawa, Wrocław: Oficyna Wydawnicza Turpress, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1998. Brak numerów stron w książce
↑ abcdefghijklmnoJerzy A. Lis, Barbara Lis, Dariusz J. Ziaja: Heteroptera Poloniae 2: Pentatomoidea 1: Acanthosmatidae, Cydnidae, Plataspidae, Scutelleridae, Thyreocoridae. Bytom: Zakład Poligraficzno-Wydawniczy "Plik", 2012. Brak numerów stron w książce